یکی از فضایل خاص و بی نظیر مولایمان حضرت علی بن أبی طالب صلوات الله و سلامه علیهما، معیار بودن آن حضرت برای شناخت مومن از منافق می باشد.
بسیاری از صحابه اعتراف می کردند که ما برای تشخیص مومن از منافق، از معیار حضرت علی سلام الله علیه استفاده می کردیم و اگر کسی بغض او را در دل داشت در میافتیم که او منافق است
شکی نیست افرادی که در مدینه بوده و حتی جزو اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله [طبق تعریف اهل سنت] به شمار می رفتند؛ بر اساس منابع اهل سنت، بینشان منافق، مرتد و... وجود داشت.
باید دانست عقیده اهل سنت بر بهشتی بودن تمامی صحابه نیز نباید مورد غفلت قرار گیرد.
از طرفی با مراجعه به کتب اهل سنت، در میبایم که برخی از صحابه قصد کشتن رسول خدا صلی الله علیه و آله را داشتند. حذیفه از اصحاب و خواص یاران آن حضرت، این افراد را دشمنان خدا و رسول می دانسته است
این یک عقیده مسلّم بین شیعه بوده که بدون ولایت اهل بیت علیهم السلام و دشمنی با آن ذوات مقدس، نه تنها هیچ عملی از انسان قبول نمی شود، بلکه موجب دخول در آتش جهنم است.
جالب است که با مراجعه به کتب اهل سنت نیز، دقیقا همین مطلب به چشم می خورد
پرسش:
میشه چند حدیث ثقه
با سند در باب ولایت فقیه اینجا بنویسید؟
پاسخ:
...عمر بن حنظلة، قال: سألت أبا عبداللَّه علیه السلام عن رجلین من أصحابنا بینهما منازعة فی دَیْنٍ أو میراث، فتحاکما إلى
👈یکی از اعمال ننگین معاویه، مخالفت با سنت های رسول خدا صلی الله علیه و آله و ایجاد بغض حضرت علی سلام الله علیه بود به نحوی مردم به خاطر بغض آن حضرت، حتی دست از سنت های پیامبر نیز کشیده بودند که در این نوشته مختصر به یک مورد اشاره می شود.
🔰سعید بن جبیر می گوید با ابن عباس در صحرای عرفات بودیم که گفت: چرا من صدای تلبیه (لبیک گفتن) مردم را نمی شنوم؟
به او گفتم: مردم از معاویه می ترسند.
ابن عباس از چادر خارج شد و گفت: لبیک اللهم لبیک!
به درستی که مردم سنت را به خاطر بغض [حضرت] علی [سلام الله علیه] ترک کرده اند.
📚صحیح سنن نسائی با تحقیق البانی، ج 2 ص 343
📚صحیح ابن خزیمه، ج 3 ، ص 387
💠سندی، از علمای اهل سنت در توضیح این عبارت از سنن نسائی چنین می نویسد:
✳️از بغض علی یعنی به خاطر بغض علی چرا که او [حضرت علی سلام الله علیه] مقید به سنت ها بوده و اینها به خاطر بغض او سنت [رسول خدا] را ترک می کردند.
📚سنن نسائی مع حاشیة السندی، ج 5 ص 279
✅همان طوری که در این مطلب صحیح نقل شد، چون تلبیه گفتن از سنت های رسول خدا صلی الله علیه و آله بوده و وجود مقدس حضرت علی سلام الله علیه نیز عامل به سنت آن حضرت بوده اند، مردم از ترس معاویه و بغض حضرت امیر سلام الله علیه سنت نبوی را ترک کرده بودند.
✳️علی الطنطاوی از علما و بزرگان معاصر سوری، از حذف و دستکاری کتب درسی سوریه می گوید.
👈وی در پاسخ به سوالی پیرامون مشاجرات و دعوا های صحابه چنین می نویسد:
🔰ما همه صحابه را گرامی می داریم. و قدر آنان را می دانیم و برای آنان ترضی می کنیم و از آنچه بین آنها اتفاق افتاده است سکوت می کنیم. و به بهترین صورتی که شایسته آنان است حمل می کنیم. هنگامی که من رئیس وحدت بین مصر و سوریه شدم، روش مدارس شرعی مشخص شده بود (کتاب ها و روش های درس خواندن مشخص بود) و طبق آنچه که قرار داده شده بود وجود داشت. همه این تاریخ را حذف کردم و به جای آن درس رسمی را جایگزین کردم و نام آن را بزرگان اسلام گذاشته و فقط به ذکر شرح حال و مناقب آنان اکتفا کردم (و به مشاجرات و دعوا های صحابه نپرداختم).
📚فتاوی علی الطنطاوی، ص 275
❓سوال:
👈براستی چرا علمای اهل سنت و وهابی که مدعی آزادی بیان هستند، ترس و واهمه دارند تا حق بر همگان مخصوصا بر نوجوان و جوانان آشکار شود؟ ❗️
👈آیا می ترسند زیر بنای فکری مکتبشان که عدالت همه صحابه ولو صحابه دزد و فاسق و مرتد و زنا کار است خراب شود؟ ❗️
👈آیا طنطاوی، این عالم بزرگ سنی از نشر واقعیت های تاریخی که در کتب درسی بوده، می ترسیده است؟ ❗️
بحث مخالفت امامان بزرگ اهل تسنن با روش و سیره اهل بیت عصمت و طهارت صلوات الله علیهم اجمعین در لابلای تاریخ مندرج و قابل انکار نیست و حتی برخی از روی عمد بر خلاف حکم اهل بیت علیهم السلام فتوا می دادند و با بی اعتنایی رد می شدند (مانند ابو حنیفه). این در حالی است که در بحث مرجعیت علمی اهل بیت علهم السلام شکی نیست
...عمر بن حنظلة، قال: سألت أبا عبداللَّه علیه السلام عن رجلین من أصحابنا بینهما منازعة فی دَیْنٍ أو میراث، فتحاکما إلى السلطان أو القضاة، أیحلّ ذلک؟ قال: «مَن تَحاکَمَ إلیهم فی حقٍّ أو باطلٍ، فإنّما تحاکم إلى الطاغوت، وما یحکم له فإنّما یأخذ سُحتاً وإن کان حقّاً ثابتاً؛ لأنّه أخَذَه بحُکْم الطاغوت، وقد أمَرَ اللَّه أن یُکفَرَ به، قال اللَّه تعالى: «یُرِیدُونَ أَنْ یَتَحاکَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَ قَدْ أُمِرُوا أَنْ یَکْفُرُوا بِهِ». قلت: فکیف یصنعان؟ قال: «یَنْظُران مَن کان منکم ممّن قد روى حدیثنا، ونَظَرَ فی حلالنا وحرامنا، وعَرَفَ أحکامَنا، فَلیَرضَوا به حَکَماً؛ فإنّی قد جَعَلْتُه علیکم حاکماً، فإذا حَکَمَ بحُکْمنا- وفی بعض النسخ: فإذا حکَم بحُکْم- فلم یَقْبَلْه منه، فإنّما استخفَّ بحُکْم اللَّه، وعلینا رَدَّ، والرادُّ علینا کالرادّ على اللَّه، وهو على حدّ الشرک باللَّه».
قلت: فإن کان کلّ رجل اختارَ رجلًا من أصحابنا، فَرَضِیا أن یکونا الناظِرَیْن فی حقّهما، واختلفا فیما حکما، وکلاهما اختلف فی حدیثکم؟ قال: «الحُکْم ما حَکَمَ به أعدَلُهما وأفقَهُهما وأصدَقُهما فی الحدیث وأورَعُهما، ولا یلتفِتْ إلى ما یحکم به الآخر»...
با دقت نظر در روایت فراوانی که در منابع پیروان مکتب اهل بیت علیهم السلام و همچنین در کتب اهل تسنن یافت می شود، چنگ زدن به اهلبیت رسول خدا صلی الله علیه و آله موازی قرآن قرار گرفته در همه حالات سفارش موکد شده و تصریح شده است که این دو هم از جدا نمی شوند و تا روز قیامت در حوض کوثر بر رسول خدا صلی الله علیه و آله وارد شوند.
اما از طرفی با توجه به شهادت 11 امام معصوم و عدم حضور فیزیکی آنان در عرصه پهناور گیتی، این سوال مطرح می شود که آیا جدایی بین قران و اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین صورت گرفته است و یا خیر؟
یکی از مطالب بسیار مهمی که باید مد نظر داشت، و ممکن است در ذهنی خیلی از افراد این سوال پیش آمده باشد که شیعه از چه زمانی به وجود آمده است؟
با نگاهی به تاریخ اسلام مشخص می شود شیعه به صورت رسمی بعد از شهادت پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله در صحنه‌ی سیاسی ظهور پیدا کرد و این واژه برای کسانی که امیر مؤمنان علیه السلام را خلیفه بلافصل آن حضرت می‌دانستند، به کار می رفت.
