مخالفت اعتقادی مالک بن انس با اهل بیت علیهم السلام
بحث مخالفت امامان بزرگ اهل تسنن با روش و سیره اهل بیت عصمت و طهارت صلوات الله علیهم اجمعین در لابلای تاریخ مندرج و قابل انکار نیست و حتی برخی از روی عمد بر خلاف حکم اهل بیت علیهم السلام فتوا می دادند و با بی اعتنایی رد می شدند (مانند ابو حنیفه). این در حالی است که در بحث مرجعیت علمی اهل بیت علهم السلام شکی نیست.
عبدالرحمن شرقاوی، از نویسندگان معاصر اهل تسنن ضمن اشاره به شاگردی مالک بن انس در محضر حضرت باقر العلوم و امام صادق صلوات الله علیهما پیرامون مخالفت روش اعتقادی او با روش اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین چنین می نویسد:
مالک در مجلس درس امام محمد باقر و فرزندش امام جعفر [سلام الله علیهما] حاضر و از آنها علم آموخت بر خلاف اینکه نظر او در مورد امام علی بن ابی طالب کرم الله وجهه مورد رضایت اهل بیت و شیعیان آنان نبود چرا که مالک ابابکر و عمر و عثمان را بر ایشان [امیرمؤمنان سلام الله علیه] برتری می داد و امام علی کرم الله وجهه را مانند دیگر صحابه می پنداشت و و آن چه که موجب خشم همه اهل بیت و شیعیان می شد، این بود که او [مالک] به خلافت خلفای اموی؛ کسانی که حق [حضرت] علی [سلام الله علیه] را انکار کرده و پیرامون خلافت با او منازعه کرده و به زور خلافت را از او گرفتند و [امام] حسین [سلام الله علیه] و اهل بیت او را در کربلا کشتند، راضی بود.
ائمة الفقه التسعة، ص 87
این تنها گوشه از حقایقی است که توسط شرقاوی مطرح شده و بر فرض عدم ذکر، با مراجعه به منابع و مصادر مهم اهل سنت این نوع از مخالفت های اعتقادی و حتی مخالفت های فقهی امامان چهار گانه اهل سنت با روش و مکتب اهل بیت علیهم السلام بسیار زیاد به چشم می خورد که خود وجه تمایز آنان با روش حقه و سنت قطعیه نبوی است و بیان تبعیت از سنت نبوی توسط آنان، ادعایی بیش نیست.
