تفسیر آیه دهم سوره تحریم

 ۳۸- فی تفسیر على بن ابراهیم قال على بن ابراهیم فی قوله: " ضرب الله مثلا " فقال: ضرب الله مثلا للذین کفروا امرأة نوح وامرأة لوط کانتا تحت عبدین من عبادنا صالحین فخانتاهما قال: والله ما عنى بقوله: فخانتاهما الا الفاحشة ولیقیمن الحد على فلانة فیما أتت فی طریق البصرة، وکان طلحة یحبها، فلما أرادت ان تخرج إلى البصرة قال لها طلحة: لا یحل لک أن تخرجى من غیر محرم فزوجت نفسها من طلحة.

لعن صریح امیر المومنین علیه السلام بر ابو بکر و عمر

علامه مجلسی رضوان الله علیه می‌نویسد:

 ختص: عباد بن سلیمان عن محمد بن سلیمان عن أبیه عن هارون بن الجهم عن ابن طریف عن أبی جعفر علیه السلام قال: بینا أمیر المؤمنین علیه السلام یوما جالسا فی المسجد وأصحابه حوله، فأتاه رجل من شیعته فقال له: یا أمیر المؤمنین إن الله یعلم أنی أدینه بولایتک وأحبک فی السر کما أحبک فی العلانیة، وأتولاک فی السر کما أتولاک فی العلانیة. فقال له أمیر المؤمنین [علیه السلام]: صدقت، أما للفقر فاتخذ جلبابا، فإن الفقر أسرع إلى شیعتنا من السیل إلى قرار الوادی! قال: فولى الرجل وهو یبکی فرحا لقول أمیر المؤمنین [علیه السلام له]: "صدقت" قال: وکان هناک رجل من الخوارج وصاحب له قریبا من أمیر المؤمنین، فقال أحدهما: الله إن رأیت

اعتراف غاصب ولایت به مقام والای امیر المومنین علیه السلام

 متقی هندی عالم اهل سقیفه روایت کرده است که ابن عباس گفت: از عمر بن خطاب شنیدم که می‌گفت:

 کفّوا عَن ذِکرِ عَلیّ بنِ ابیطالِبٍ فقد رَأیتُ مِن رَسولِ اللّهِ فیهِ خِصالاً لأن تکونَ لی واحِدَةٌ مِنهُنَّ فی آلِ الخَطّابِ أحَبُّ إلَیَّ مِمّا طَلِعَت عَلَیهِ الشَّمسُ …

عمر بن الخطاب حکم تیمم را هم نمی‌دانست

مسلم نیشابوری عالم بزرگ اهل سنت عمری در کتاب خود که صحیح‌ترین کتاب پس از قرآن نزد اهل سنت عمری است روایت جالبی را نقل کرده است که با هم می‌خوانیم:

حَدَّثَنِی عَبْدُ اللهِ بْنُ هَاشِمٍ الْعَبْدِیُّ، حَدَّثَنَا یَحْیَى یَعْنِی ابْنَ سَعِیدٍ الْقَطَّانَ، عَنْ شُعْبَةَ، قَالَ: حَدَّثَنِی الْحَکَمُ، عَنْ ذَرٍّ، عَنْ سَعِیدِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبْزَى، عَنْ أَبِیهِ، أَنَّ رَجُلًا أَتَى عُمَرَ، فَقَالَ: إِنِّی أَجْنَبْتُ فَلَمْ أَجِدْ مَاءً فَقَالَ: لَا تُصَلِّ. فَقَالَ عَمَّارٌ: أَمَا تَذْکُرُ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ، إِذْ أَنَا وَأَنْتَ فِی سَرِیَّةٍ فَأَجْنَبْنَا فَلَمْ نَجِدْ مَاءً، فَأَمَّا أَنْتَ فَلَمْ تُصَلِّ، وَأَمَّا أَنَا فَتَمَعَّکْتُ فِی التُّرَابِ وَصَلَّیْتُ، فَقَالَ النَّبِیُّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: «إِنَّمَا کَانَ یَکْفِیکَ أَنْ تَضْرِبَ بِیَدَیْکَ الْأَرْضَ، ثُمَّ تَنْفُخَ، ثُمَّ تَمْسَحَ بِهِمَا وَجْهَکَ، وَکَفَّیْکَ» فَقَالَ عُمَرُ: اتَّقِ اللهَ یَا عَمَّارُ قَالَ: إِنْ شِئْتَ لَمْ أُحَدِّثْ بِهِ.

سه کس اعمالشان به آسمان نمی‌رود و پذیرفته نمی‌شود

شیخ الفقها ابو الصلاح حلبی رضوان الله علیه روایت کرده است:

وعن سلام بن سعید المخزومی، عن أبی جعفر علیه السلام قال: ثلاثه لا یصعد عملهم إلی السماء ولا یقبل منهم عمل: من مات ولنا أهل البیت فی قلبه بغض، ومن تولی عدّونا وترک ولایتنا ومن توّلی أبا بکر و عمر.

از نظر ابو حنیفه سجده بر نجاسات جایز است !!!

 طحاوى حنفى عالم بزرگ اهل سنت عمری مى‌نویسد:

 فی النجاسة موضع القدمین أو السجود. بشر بن الولید عن أبی یوسف عن أبی حنیفة إذا کان فی موضع قدمیه بول أکثر من قدر الدرهم فصلاته فاسدة ولا تفسد علیه فی موضع السجود.

جواز لعن مخالفین و برائت از اهل سنت عمری توسط آیت آلله خویی

آیت الله العظمی خویی رحمت الله علیه می‌فرمایند:

 انه ثبت فی الروایات والادعیة والزیارات جواز لعن المخالفین، ووجوب البراءة منهم، واکثار السب علیهم واتهامهم، والوقیعة فیهم ای غیبتهم، لانهم من اهل البدع والریب . بل لا شبهة فی کفرهم، لان انکار الولایة والائمة (علیهم السلام) حتى الواحد منهم والاعتقاد بخلافة غیرهم، وبالعقائد الخرافیة کالجبر ونحوه یوجب الکفر والزندقة، وتدل علیه الاخبار المتواترة الظاهرة فی کفر منکر الولایة وکفر المعتقد بالعقائد المذکورة وما یشبهها من الضلالات. 

توهین عایشه به حضرت ام المومنین خدیجه سلام الله علیها و عصبانیت و پاسخ کوبنده پیامبر

 

 ابن عبد البر از علمای بزرگ اهل سنت عمری روایت کرده است:

وحَدَّثَنَا أَبِی، حَدَّثَنَا وَکِیعٌ، عَنْ هِشَامٍ، عَنْ أَبِیهِ، عن عبد الله بن جعفر، عن علی، قال: قال النبی صلى الله علیه وسلم: خَیْرُ نِسَائِهَا خَدِیجَةُ وَخَیْرُ نِسَائِهَا مَرْیَمُ. أَنْبَأَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ مُحَمَّدُ بْنُ خَلِیفَةَ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ، حَدَّثَنَا أَبُو بَکْرٍ مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ الْبَغْدَادِیُّ بِمَکَّةَ، حَدَّثَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ أَحْمَدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ الصُّوفِیُّ، حَدَّثَنَا عُمَرُ بْنُ إِسْمَاعِیلَ بْنِ مُجَالِدٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبِی عَنْ مُجَالِدٍ، عَنِ الشَّعْبِیِّ، عَنْ مَسْرُوقٍ، عَنْ عَائِشَةَ، قَالَتْ: کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ لا یَکَادُ یَخْرُجُ مِنَ الْبَیْتِ حَتَّى یَذْکُرَ خَدِیجَةَ فَیُحْسِنُ الثَّنَاءَ علیها، فذکرها یوما مِنَ الأَیَّامِ فَأَدْرَکَتْنِی الْغَیْرَةُ، فَقُلْتُ: هَلْ کَانَتْ إِلا عَجُوزًا، فَقَدْ أَبْدَلَکَ اللَّهُ خَیْرًا مِنْهَا، فَغَضِبَ حَتَّى اهْتَزَّ مُقَدَّمُ شَعْرِهِ مِنَ الْغَضَبِ، ثُمَّ قَالَ: لا وَاللَّهِ، مَا أَبْدَلَنِی اللَّهُ خَیْرًا مِنْهَا، آمَنَتْ [بِی] إِذْ کَفَرَ النَّاسُ، وَصَدَّقَتْنِی إِذْ کَذَّبَنِی النَّاسُ، وَوَاسَتْنِی فِی مَالِهَا إِذْ حَرَمَنِی النَّاسُ، وَرَزَقَنِی اللَّهُ مِنْهَا أَوْلادًا إِذْ حَرَمَنِی أَوْلادَ النِّسَاءِ.

قسم به ضلالت و تاریکی عمر و قسم به نور حضرت مهدی عج

علی بن ابراهیم قمی رضوان الله علیه عالم و مفسر بزرگ شیعه روایت کرده است:

اخبرنا احمد بن إدریس قال: حدثنا محمد بن عبدالجبار عن ابن ابی عمیر عن حماد بن عثمان عن محمد بن مسلم قال سألت ابا جعفر (علیه السلام) عن قول الله عزوجل «واللیل إذا یغشى» قال اللیل فی هذا الموضع الثانی غشی امیر المؤمنین فی دولته التی جرت له علیه وامیر المؤمنین (علیه السلام) یصبر فی دولتهم حتى تنقضی، قال: «والنهار إذا تجلى» قال النهار هو القائم (علیه السلام) منا اهل البیت، إذا قام غلب دولته الباطل والقرآن ضرب فیه الامثال للناس وخاطب الله نبیه به ونحن، فلیس یعلمه غیرنا.

لعن بر بنی امیه، یکی از تعقیبات نمازهای پنجگانه

 شیخ طوسی رضوان الله علیه روایت کرده است:

(٤١١) ١٧٩ ـ محمد بن علی بن محبوب عن محمد بن الحسین عن محمد بن سنان عن عمار بن مروان عن المنخل بن جمیل عن جابر عن أبی جعفر علیه‌السلام قال : إذا انحرفت عن صلاة مکتوبة فلا تنحرف إلا بانصراف لعن بنی امیة.