از نظر امیرالمومنین علیه السلام ابوبکر و عمر کوچک و خوار و ذلیل هستند
به روایت سلیم بن قیس هلالی پس از آن که امیرالمومنین علیه السلام با ابوبکر و عمر بیعت نکرد ؛ عمر به ابوبکر گفت: دستور می دهی تا گردنش را بزنیم؟
امام حسن و امام حسین علیهما السلام گریستند. امیرالمومنین علیه السلام آنان را بغل کرد و فرمودند: گریه نکنید این دو کمتر و کوچک تر و ذلیل تر از آن هستند که پدرتان را بکشند...
کتاب سلیم بن قیس الهلالی، صفحه ۳۸۹، نشر الهادی
وحدت و برائت از دیدگاه قرآن مجید
خداوند متعال می فرماید :
وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِی إِلَیْهِ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ ( سوره انبیاء آیه ۲۵ )
یعنی : ﻭ ای رسول خاتم ما محمد مصطفی صلی الله علیه و آله ﻫﻴﭻ رسولیرا پیش از تو برای هدایت بندگان ﻧﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ﻣﮕﺮ اینکه ﺑﻪ آنان ﻭﺣﻰ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻛﻪ به مردم بگویند : هیچ خدایی ﺟﺰ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ، ﭘﺲ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮﺍ پرستش کنید .
بنابراین ، دو موضوع توحید ( ولایت ) ، با برائت از شرک به صورت وحی به تمام رسولان الهی ابلاغ گردیده است زیرا توحید بدون برائت از شرک امکان ندارد .
منظور از فلق در قرآن چیست؟
خداوند در سوره فلق می فرمایند:
قل اعوذ بربّ الفلق
اما فلق چیست؟
از امام صادق علیه السلام روایت شده است:
فلق، چاهی است در جهنّم، که اهل جهنّم از شدّت حرارتِ آن استعاذه می نمایند و از خدا طلب می نمایند که نَفَسی بکِشند. چون نَفَس کشید، جمیع جهنّم را سوزانید. در آن چاه صندوقی از آتش است، که اهل آن چاه از حرارت آن صندوق استعاذه می نمایند؛ و آن تابوتی است که در آن تابوت، شش کس از پیشینیان و شش کس از پَسینیان جا دارند. امّا شش نفر اوّل: پسر آدم است (قابیل) که برادر خود را کُشت؛ نمرود که ابراهیم (علیه السلام) را در آتش انداخت؛ فرعون و سامری که گوساله پرستی را در دین خود رواج داد؛ آن کسی (یعنی یهودا) که یهود را پس از پیغمبرشان گمراه کرد؛ و آن کسی (یعنی پولس) که نصاری را بعد از پیغمبرشان گمراه کرد و امّا آن شش نفر آخر: ابوبکر ، عمر ، عثمان ، معاویه ، سرکرده خوارج نهروان و ابن ملجم.
طاغوت کیست ؟ و طاغوتیان چه کسانی اند ؟
کلمهٔ طاغوت صیغهٔ مبالغه ، جمع آن ، طواغیت ، از مادهٔ طغیان است ، و در لغت به معنی تجاوز از مرز معلوم ، و تعدّی از حدّ مشخص می باشد ، و در آیات قرآن کریم و روایات اهل بیت وحی معصومین صلوات الله علیهم اجمعین و محاورات عرب ، بر هر متجاوز از حد فطرت و مرز انسانیت ، و خروج از صراط مستقیم و راه هدایت ، و از راه حق و عدالت و ورود منطقهٔ ممنوعهٔ شرک و ضلالت ، و حرکت در راههای گوناگون جهالت و جنایت و ظلم و خیانت ، و بر هر چیزی که سبب تعدی انسان از حدود شریعت می شود اطلاق می گردد ، مانند بت ، شیطان ، هوای نفس ، عالم بی عمل ، رهبر گمراه کننده ، فرمانروای ستمگر ، زمامدار زر و زور و تزویر ، باطل ، جادوگر ، سرکش ، استثمارگر ، ثروت بی حساب ، قدرت ، جاه و مقام بدون مهار و کنترل .
علمای سقیفه حتی اندازه افسار قاطر ائمه هم نیستند!
چهار تن از علمای ارشد سقیفه به قاطر امام رضا علیه السلام آویزان شدند!
عجلونی از علمای اهل سقیفه می نویسد:
وفی مسند الفردوس لمادخل علی بن موسى الرضا نیسابور بغلة شهباء فخرج علماء البلد فی طلبه منهم یحیی بن یحیی و ابن راهویه و احمد بن حرب و محمد بن رافع فتحلقوا بلجام دابة
بررسی رجالی روایت لعن ابوبکر و عمر و عایشه و حفصه به سند صحیح در سجده شکر امام رضا علیه السلام:
این روایت را مرحوم سید بن طاووس علیه الرحمة به سند خودش از کتاب فضل الدعای سعد بن عبدالله روایت کرده است و او نیز به دو طریق از امام رضا علیه السلام.
که ما فقط طریق اول را بررسی می کنیم که صحیح هست و نیازی به بررسی سند دوم که در سندش شخص ضعیفی بنام بکیر بن صالح یا بکر بن صالح وجود دارد ، نیست.
سید کتب سعد بن عبدالله رو از طریق شیخ طوسی روایت کرده ، و برای اینکه امر بررسی سند آسان شود ، بنده این سند را در چند بخش بررسی می کنم:
غاصبان خلافت بر روش فرعون ، طغیانگر مصر
حضرت امیرمؤمنان امام علی علیه السلام در اینکه غاصبان خلافت و سرسپردگان سقیفهٔ سخیفه ، پس از شهادت حضرت رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله روش فرعون ، طغیانگر مصر را برگزیده اند می فرماید : « حَتَّی إِذَا قَبَضَ اللَّهُ رَسُولَهُ ( صلی الله علیه وآله ) رَجَعَ قَوْمٌ عَلَی الأَْعْقَاب وَ غَالَتْهُمُ السُّبُلُ وَ اتَّکَلُوا عَلَی الْوَلاَئِج وَ وَصَلُوا غَیْرَ الرَّحِمِ وَ هَجَرُوا السَّبَبَ الَّذِی أُمِرُوا بِمَوَدَّتِه وَ نَقَلُوا الْبِنَاءَ عَنْ رَصِّ أَسَاسِهِ فَبَنَوْهُ فِی غَیْرِ مَوْضِعِه مَعَادِنُ کُلِّ خَطِیئَهٍ وَ أَبْوَابُ کُلِّ ضَارِبٍ فِی غَمْرَه قَدْ مَارُوا فِی الْحَیْرَهِ وَ ذَهَلُوا فِی السَّکْرَه عَلَی سُنَّهٍ مِنْ آلِ فِرْعَوْن مِنْ مُنْقَطِعٍ إِلَی الدُّنْیَا رَاکِن أَوْ مُفَارِقٍ لِلدِّینِ مُبَایِنٍ » ( نهج البلاغه آخر خطبه ۱۵۰ فیض )
یعنی : زمانی که خداوند متعال رسول خاتمش محمد مصطفی صلی الله علیه و آله را به سوی خود فراخواند ، گروهی از اصحاب دروغینش ، در اختلاف و پراکندگی و شرک و ضلالت به قهقرا و زمان جاهلیت برگشتند ، و از خط کلمهٔ توحید ، و مرز توحید کلمه ، دور و در جاده های کفر و ضلالت و انحطاط و سقوط از انسانیت قرار گرفتند ، و بر غیر خداوند متعال تکیه کردند ، و با غیر خویشاوندان ( اهل بیت رسول خدا صلی الله علیه و آله ) پیوند برقرار نمودند و از وسیله ای ( اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام ) که مامور به مودت و تمسک به آن بوده اند کناره گرفتند ، و بناء و اساس ولایت و خلافت الهی و حکومت اسلامی را از محل خود برداشته ، و در غیر جایش نصب کردند .
پاسخ به تهمت فضل الشیطان به شیخ مفید رضوان الله علیه
فضل الشیطان (محمد حسین فضل الله) لعنت الله علیه یکی از دجال های وحدتی است که در لبنان ادعای مرجعیت کرد و به دلیل حمایت های حکومت ایران و حزب الله لبنان بین وحدتیون طرفداران قابل توجه ای پیدا کرد. وی برای وحدت با اهل باطل نظریات و فتاوای شنیعی در انکار مظلومیت اهل بیت مخصوصا حضرت زهرا سلام الله علیها و تبرئه دشمنان وی و بسیاری از اعمال دیگر این ملعون که باعث شادی عمریه و دشمنان اهل بیت و تهاجم وهابیت بر ضد شیعه شد. هر چند با بصیرت کم نظیر علمای شیعه مخصوصا آیت الله میرزای تبریزی رحمت الله علیه و آیت الله وحید حفظه الله و تکفیر و تفسیق این دجال به هدف شومش نرسید و سرانجام هم به درک واصل و با عمر و ابوجهل محشور شد.
حضرت محسن علیه السلام اولین کسی است که در روز قیامت درموردش حکم می شود و عذاب محبین ابوبکر و عمر و شفاعت نکردن امیر المومنین علیه السلام از آن ها
علامه مجلسی رضوان الله علیه در کتاب جلاء العیون می نویسد که ابن قولویه رضوان الله علیه به سند معتبر از مولای ما امام صادق علیه السلام روایت کرده است که فرمودند:
و اول کسی را که در قیامت برای او حکم خواهند کرد، محسن فرزند علی علیهما السلام خواهد بود که حکم خواهد کرد در کشنده او عمر بن الخطاب، و بعد از او در قنفذ که به امر او رفت و در، بر شکم فاطمه زد و محسن او را شهید کرد، پس آن دو ملعون را حاضر کنند و تازیانه های آتش بر ایشان بزنند، که اگر یکی از آن ها بر دریا واقع شود همه به جوش آیند از مشرق تا مغرب، و اگر به کوه های دنیا بگذارند هر آینه خاکستر شوند.
یکی از مصیبت هایی که در تاریخ اسلام رخ داده و از پیشانی مدعیان طرفداری از خلفاء به هیچ عنوان پاک نخواهد شد، قضیه طلب دوات و قلم توسط رسول خدا صلی الله علیه و آله می باشد که عمر بن خطاب (علیه من الله ما یستحق) با بی ادب و جسارت کامل نسبت هذیان را به آن حضرت داد و مانع شد تا ایشان نوشته خود را بنویسند و با انجام دعوا و درگیری نزد آن حضرت، رسول مهر و رحمت را خشمگین کرد و به هدف خود رسید
