- ۰ نظر
- ۱۰ مرداد ۹۵ ، ۱۵:۰۷
ابن حجر در این مورد چنین می نویسد:
وأخرج الدارقطنی أن الحسن جاء لأبی بکر رضی الله عنهما وهو على منبر رسول الله e فقال انزل عن مجلس أبی. فقال: صدقت والله إنه لمجلس أبیک..
عبدالله بن اسعد یافعی از علمای قرن هشتم هجری در بیانی شیوا راجع به امام ششم مینویسد:
سلالة النبوّة، و معدن الفتوة، ابوعبدالله جعفر الصادق ابن ابی جعفر محمد الباقر ابن زینالعابدین علی بن الحسین الهاشمی العلوی، فهو علویّ الاب، بکریّ الامّ، ولد سنة ثمانین فی المدینة، و فیها توفی، و دفن بالبقیع فی قبر فیه ابوه محمد الباقر، و جده زینالعابدین، و عمّ جده الحسن بن علی(ع) اکرم بذلک، و ماجمع من الاشراف الکرام، اولی المناقب. و إنما لُقّب بالصادق لصدقه فی مقالته، و له کلام نفیس فی علوم التوحید و غیرها، و قد الّف تلمیذه جابر بن حیان الصوفی کتاباً یشتمل علی الف ورقة یتضمن رسائله، و هی خمسمأة رسالة.
فرزند پیامبر، معدن جوانمردی، ابوعبدالله جعفر صادق، فرزند محمد باقر، در سال 80 در مدینه به دنیا آمد و در همانجا از دنیا رفت و در قبرستان بقیع در کنار پدرش محمد باقر، پدر بزرگش زینالعابدین و عموی پدر بزرگش، حسن بن علی(علیهم السلام)، و بزرگان دیگر به خاک سپرده شد. به خاطر راستی در گفتار ایشان را «صادق» لقب دادهاند. سخنان ارزشمندی در علوم توحید و غیر توحید دارد. شاگرد او جابر بن حیّان کتابی را تألیف کرده است که هزار برگ دارد و رسالههای حضرت صادق را که پانصد رساله میشود در آن گردآوری کرده است.
مراة الجنان ، ص238
مفتی حجاز و فقیه شافعی ابن حجر هیتمی چنین می نویسد:
أفضلهم و أکملهم جعفر الصادق و من ثم کان خلیفته (ای الباقر) و وصیه و نقل الناس عنه من العلوم ما سارت به الرکبان و انتشر صیته فی جمیع البلدان روی عنه الأئمة الأکابر .
او در صواعق مینویسد: «فاضل ترین و کامل تیرن فرزندان امام باقر علیهالسلام جعفر صادق است و لذا جانشین و وصی او بود مردم به اندازهای از وی نقل علوم کردند که در تمام نقاط دنیا منتشر شده و شهرتش سرتاسر جهان را فرا گرفت
الصواعق المحرقة، ص 177.
حافظ ابو نعیم در حلیه الاولیا می نویسد: و منهم الامام الناطق و الزمام السابق, ابو عبد الله جعفر بن محمد الصادق, اقبل على العباده و الخضوع و آثر العزله و الخشوع و نهى عن الریاسه و الجموع
و یکى از آن بزرگان امام به حق ناطق و پیشواى جاودانه جعفر بن محمد الصادق است. او بر عبادت و بندگى و پارسائى چنان اقبال کرد که از دنیا و ریاست دنیا بکلى چشم پوشید و خشوع و فروتنى را برنامه خود قرار داد.
حلیه الاولیإ ج 3 ص 192
ذهبی در مورد امام صادق چنین می نویسد:
مناقب جعفر کثیرة و کان یصلح للخلافة لسؤدده و فضله و علمه و شرفه رضی الله عنه.
ویژگیها و فضائل جعفر بن محمد زیاد است و به خاطر آن بزرگواری و سیادت و فضل و علم و شرفش، صلاحیت خلافت بر مسلمین را داشت.
تاریخ الإسلام للذهبی، ج۹، ص۹۳
ابن خلکان از علمای شافعی اهل سنت در کتاب وفیات الأعیان درباره امام صادق اینگونه می نویسد:
لقب بالصادق لصدقه فی مقالته و فضله أشهر من أن یذکر.
امام صادق (علیه السلام) بخاطر صداقتش بود که ملقب به صادق شد، فضائل امام صادق (علیه السلام) فراتر از این است که بتوان به زبان آورد.
وفیات الأعیان ابن خلکان، ج1، ص327
امام ابو حنیفه، مفتی اعظم اهل سنت، همواره به زیارت امام صادق علیه السلام میرفته و همیشه از قبر آن حضرت طلب یاری میکرده است...
آلبانی وهابی در کتاب سلسله الاحادیث الصحیحه درباره کسی که عقیده به خروج مهدی علیه السلام را نداشته و منکر شود، می گوید:..