بحث مخالفت امامان بزرگ اهل تسنن با روش و سیره اهل بیت عصمت و طهارت صلوات الله علیهم اجمعین در لابلای تاریخ مندرج و قابل انکار نیست و حتی برخی از روی عمد بر خلاف حکم اهل بیت علیهم السلام فتوا می دادند و با بی اعتنایی رد می شدند (مانند ابو حنیفه). این در حالی است که در بحث مرجعیت علمی اهل بیت علهم السلام شکی نیست
...عمر بن حنظلة، قال: سألت أبا عبداللَّه علیه السلام عن رجلین من أصحابنا بینهما منازعة فی دَیْنٍ أو میراث، فتحاکما إلى السلطان أو القضاة، أیحلّ ذلک؟ قال: «مَن تَحاکَمَ إلیهم فی حقٍّ أو باطلٍ، فإنّما تحاکم إلى الطاغوت، وما یحکم له فإنّما یأخذ سُحتاً وإن کان حقّاً ثابتاً؛ لأنّه أخَذَه بحُکْم الطاغوت، وقد أمَرَ اللَّه أن یُکفَرَ به، قال اللَّه تعالى: «یُرِیدُونَ أَنْ یَتَحاکَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَ قَدْ أُمِرُوا أَنْ یَکْفُرُوا بِهِ». قلت: فکیف یصنعان؟ قال: «یَنْظُران مَن کان منکم ممّن قد روى حدیثنا، ونَظَرَ فی حلالنا وحرامنا، وعَرَفَ أحکامَنا، فَلیَرضَوا به حَکَماً؛ فإنّی قد جَعَلْتُه علیکم حاکماً، فإذا حَکَمَ بحُکْمنا- وفی بعض النسخ: فإذا حکَم بحُکْم- فلم یَقْبَلْه منه، فإنّما استخفَّ بحُکْم اللَّه، وعلینا رَدَّ، والرادُّ علینا کالرادّ على اللَّه، وهو على حدّ الشرک باللَّه».
قلت: فإن کان کلّ رجل اختارَ رجلًا من أصحابنا، فَرَضِیا أن یکونا الناظِرَیْن فی حقّهما، واختلفا فیما حکما، وکلاهما اختلف فی حدیثکم؟ قال: «الحُکْم ما حَکَمَ به أعدَلُهما وأفقَهُهما وأصدَقُهما فی الحدیث وأورَعُهما، ولا یلتفِتْ إلى ما یحکم به الآخر»...
با دقت نظر در روایت فراوانی که در منابع پیروان مکتب اهل بیت علیهم السلام و همچنین در کتب اهل تسنن یافت می شود، چنگ زدن به اهلبیت رسول خدا صلی الله علیه و آله موازی قرآن قرار گرفته در همه حالات سفارش موکد شده و تصریح شده است که این دو هم از جدا نمی شوند و تا روز قیامت در حوض کوثر بر رسول خدا صلی الله علیه و آله وارد شوند.
اما از طرفی با توجه به شهادت 11 امام معصوم و عدم حضور فیزیکی آنان در عرصه پهناور گیتی، این سوال مطرح می شود که آیا جدایی بین قران و اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین صورت گرفته است و یا خیر؟
با مراجعه به منابع مهم اسلامی، در میابیم که عایشه رابطه خوبی با خاندان نبوت نداشته و تا می توانسته است دسمنی و کینه خود را ابزار می کرده است و جالب است بدانید که او نه تنها در مورد خاندان رسالت، بلکه در اصل نبوت و پیغمبری رسول خدا صلی الله علیه و آله نیز شک داشته چنان چه علمای اهل سنت به نحو مفصل به آن پرداخته اند و این افتخار عایشه که حاکی از عدم ایمان اوست را بیان کرده اند
معاویة بن أبی سفیان که در نصب و عداوت با خاندان اهل بیت علیهم السلام زبانزد همه می باشد، در جریان شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام اظهار شادمانی کرد
شیخ صدوق درخصوص آیه مباهله از امام رضا روایت می کند:
وأما الثالثة : فحین میز الله الطاهرین من خلقه ، فأمر نبیه ( صلى الله علیه وآله ) بالمباهلة فی آیة الابتهال ، فقال عز وجل : قل یا محمد ( تعالوا ندع أبناءنا وأبناءکم ونساءنا ونساءکم وأنفسنا وأنفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنت الله على الکاذبین ) ( 1 ) فأبرز النبی ( صلى الله علیه وآله ) علیا والحسن والحسین وفاطمة ( صلوات الله وسلامه علیهم ) وقرن أنفسهم بنفسه ، فهل تدرون ما معنى قوله عز وجل : ( وأنفسنا وأنفسکم ) ؟ قالت العلماء : عنى به نفسهم . فقال أبو الحسن ( علیه السلام ) : غلطتم ، إنما عنى بها علی بن أبی طالب ( علیه السلام ) ، ومما یدل على ذلک ، قول النبی ( صلى الله علیه وآله ) حین قال : لینتهین بنو ولیعة أو لأبعثن إلیهم رجلا کنفسی ، یعنی علی بن أبی طالب ( علیه السلام ) ، فهذه خصوصیة لا یتقدمه فیها أحد ، وفضل لا یلحقه فیه بشر ، وشرف لا یسبقه إلیه خلق أن جعل نفس علی کنفسه ، فهذه الثالثة
از حضرت علی نقل شد که فرمود:
ان مما عهد الی نبی ان الامه ستغدر بی بعده
رسول خدا با من عهد بست که پس از من مردم با خیانت یبا تو رفتار می کنند
المستدرک علی الصحیحین ج3 ص 150
پیامبر اکرم خطاب به حضرت زهرا فرمودند:
ووصیی خیرالاوصیاء واحبهم الی الله وهو بعدک
علی بن ابی طالب بهترین اوصیاء و محبوب ترین آنان نزد خدا و او شوهر توست
المعجم الکبیر،ج3،ص52
ابن حجر عسقلانی به نقل از طبری با سند معتبر از ابن عباس می نویسد:
قال: لما نزلت هذه الآیه وضع رسول الله یده علی صدره و قال: انا المنذر . واوما الی علی و قال انت الهادی بک یهتدی المهتدون بعدی..
یکی از نکات بسیار مهمی که در جریان غدیر خم باید از آن غفلت نشود، نزول آیه اکمال (الیوم اکملت لکم دینکم...) می باشد که روز غدیر خبر از اکمال دین می دهد.
از طرفی باید توجه داشت که در خطبه طولانی رسول خدا صلی الله علیه و آله کدام یک از سخنان آن حضرت بود که سبب اکمال دین گردید؟..
