- ۰ نظر
- ۰۳ مهر ۹۵ ، ۱۹:۱۵
ابن الجوزی از عطاء بن ابی رباح از علمای اهل سنت درباره امام باقر چنین می نویسد:
مَارَاَیْتُ الْعُلَمَاءَ. عِنْدَ اَحَدٍ اَصْغَرُ عِلْماً مِنْهُم عِنْدَ اَبِی جَعْفَرٍ لَقَدْ رَاَیْتُ الْحِکَمَ بْنَ عُتَیْبَةِ عِنْدَهُ کَانَّهُ مُتَعَلَّمُ...
ابوبکر و دستور به قتل حضرت علی علیه السلام
سمعانی در انساب خودش از قول رواجنی که از اساتید بخاری می باشد، چنین می نویسد:
و روى عنه حدیث أبی بکر رضی الله عنه أنه قال لا یفعل خالد ما أمر به سألت الشریف عمر بن إبراهیم الحسینی بالکوفة عن معنى هذا الأثر فقال کان أمر خالد بن الولید أن یقتل علیا ثم ندم بعد ذلک فنهى عن ذلک.
بخاری در صحیح خود چنین می نویسد:
حدثنا مُسَدَّدٌ قال حدثنا عبد الْعَزِیزِ بن مُخْتَارٍ قال حدثنا خَالِدٌ الْحَذَّاءُ عن عِکْرِمَةَ قال لی بن عَبَّاسٍ وَلِابْنِهِ عَلِیٍّ انْطَلِقَا إلى أبی سَعِیدٍ فَاسْمَعَا من حَدِیثِهِ فَانْطَلَقْنَا فإذا هو فی حَائِطٍ یُصْلِحُهُ فَأَخَذَ رِدَاءَهُ فَاحْتَبَى ثُمَّ أَنْشَأَ یُحَدِّثُنَا حتى أتى ذِکْرُ بِنَاءِ الْمَسْجِدِ فقال کنا نَحْمِلُ لَبِنَةً لَبِنَةً وَعَمَّارٌ لَبِنَتَیْنِ لَبِنَتَیْنِ فَرَآهُ النبی صلى الله علیه وسلم فَیَنْفُضُ التُّرَابَ عنه وَیَقُولُ وَیْحَ عَمَّارٍ تَقْتُلُهُ الْفِئَةُ الْبَاغِیَةُ یَدْعُوهُمْ إلى الْجَنَّةِ وَیَدْعُونَهُ إلى النَّارِ.
محمد رشید رضا از سلفی های مشهور دوره ی معاصر می باشد که نظر جالبی در مورد معاویة بن ابی سفیان دارد.
وقد جمع صدیقنا الناقد أحسن ما قیل فی معاویة من الحقائق ومن الشعریات، ولم یذکر فی مقابلتها ما علیه، وما نکب به الإسلام والمسلمون على یدیه .....
یکی از افسانه های خود متناقضی که مخالفین شیعه به آن اعتقاد دارند، مساله ی عدالت تمامی اصحاب و بهشتی بودن آنان می باشد.مخالفین شیعه معتقدند تمامی کسانی که پیامبر را دیدند و بر اسلام بوده اند، عادل به حساب می آیند و بهشتی هستند و این ادعا البته نمونه های نقضی فراوانی دارد که یکی از آنان شراب فروشی برخی از صحابه به تصریح ابن تیمیه می باشد که برخی از صحابه را از غدالت ساقط می کند.
وقد باع بعض الصحابة خمرا .....
مجموع فتاوی لابن تیمیة،ج20،ص265 ط مجمع الملک فهد
رفع الملام عن الائمة الأعلام،ص56 ط الرئاسة العامة لإدارات البحوث العلمیة
حسان شاعر معروف صدر اسلام، نارضایتی خود را از خلافت ابوبکر در قالب شعر میسراید
که در تفسیرفخر رازی و تفسیر غرائب القرآن چنین ذکر شده است:
وأما الشعر فقول حسان :
مرحوم شیخ صدوق رحمه الله می نویسد:
ثم قام عمار بن یاسر فقال : یا أبا بکر لا تجعل لنفسک حقا جعله الله عز وجل لغیرک ، ولا تکن أول من عصى رسول الله صلى الله علیه وآله وخالفه فی أهل بیته واردد الحق إلى أهله تخف ظهرک وتقل وزرک وتلقى رسول الله صلى الله علیه وآله وهو عنک راض ، ثم یصیر إلى الرحمن فیحاسبک بعملک ویسألک عما فعلت .
سپس عمّار یاسر برخاست و گفت: اى ابو بکر! براى خود حقى را قرار مده که خدا آن را به غیر تو داده است و نخستین کسى مباش که پیامبر خدا (ص) را نافرمانى کرد و در باره خاندان او به مخالفت برخاست و حق را به اهل آن برگردان تا بار تو سبک شود و وبال تو کم گردد و در حالى با پیامبر ملاقات کنى که او از تو راضى است، سپس به سوى خداوند رحمان بازگردى، و او تو را مطابق عملت محاسبه کند و از آنچه کردهاى از تو بپرسد.
الخصال، ص 464
بخاری چنین می نویسد:
حدثنا إِسْحَاقُ
قال حدثنا بن شُمَیْلٍ أخبرنا بن عَوْنٍ عن بن سِیرِینَ عن أبی هُرَیْرَةَ قال صلى
بِنَا رسول اللَّهِ صلی الله علیه وسلم إِحْدَى صَلَاتَیْ الْعَشِیِّ قال بن
سِیرِینَ سَمَّاهَا أبو هُرَیْرَةَ وَلَکِنْ نَسِیتُ أنا قال فَصَلَّى بِنَا
رَکْعَتَیْنِ ثُمَّ سَلَّمَ فَقَامَ إلى خَشَبَةٍ مَعْرُوضَةٍ فی
الْمَسْجِدِ فَاتَّکَأَ علیها کَأَنَّه غَضْبَانُ وَوَضَعَ یَدَهُ الْیُمْنَى على
الْیُسْرَى وَشَبَّکَ بین أَصَابِعِهِ وَوَضَعَ خَدَّهُ الْأَیْمَنَ على ظَهْرِ
کَفِّهِ الْیُسْرَى وَخَرَجَتْ السَّرَعَانُ من أَبْوَابِ الْمَسْجِدِ فَقَالُوا
قَصُرَتْ الصَّلَاةُ وفی الْقَوْمِ أبو بَکْرٍ وَعُمَرُ فَهَابَا أَنْ
یُکَلِّمَاهُ وفی الْقَوْمِ رَجُلٌ فی یَدَیْهِ طُولٌ یُقَالُ له ذُو الْیَدَیْنِ
قال یا رَسُولَ اللَّهِ أَنَسِیتَ أَمْ قَصُرَتْ الصَّلَاةُ قال لم أَنْسَ ولم
تُقْصَرْ فقال أَکَمَا یقول ذُو الْیَدَیْنِ فَقَالُوا نعم فَتَقَدَّمَ فَصَلَّى
ما تَرَکَ ثُمَّ سَلَّمَ ثُمَّ کَبَّرَ وَسَجَدَ مِثْلَ سُجُودِهِ أو أَطْوَلَ
ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ وَکَبَّرَ ثُمَّ کَبَّرَ وَسَجَدَ مِثْلَ سُجُودِهِ أو
أَطْوَلَ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ وَکَبَّرَ
آوازه خوانی زنان نزد پیامبر
بخاری در صحیح خود نقل میکند:
حدثنا أَحْمَدُ قال حدثنا ابن وَهْبٍ قال أخبرنا عَمْرٌو أَنَّ مُحَمَّدَ بن عبد الرحمن الْأَسَدِی حدثه عن عُرْوَةَ عن عَائِشَةَ قالت دخل عَلَی رسول اللَّهِ صلی الله علیه وسلم وَعِنْدِی جَارِیتَانِ تُغَنِّیانِ بِغِنَاءِ بُعَاثَ فَاضْطَجَعَ على الْفِرَاشِ وَحَوَّلَ وَجْهَهُ وَدَخَلَ أبو بَکْرٍ فَانْتَهَرَنِی وقال مِزْمَارَةُ الشَّیطَانِ عِنْدَ النبی| فَأَقْبَلَ علیه رسول اللَّهِ صلی الله علیه وسلم فقال دَعْهُمَا فلما غَفَلَ غَمَزْتُهُمَا فَخَرَجَتَا..