بدر الدین عینی _شارح صحیح بخاری و عالم سرشناس اهل سنت_ می نویسد:
وَذهب مَالک وَالشَّافِعِیّ وَرَبِیعَة إِلَى أَن صلَاته فِی بَیته أفضل من صلَاته مَعَ الإِمَام وَهُوَ قَول إِبْرَاهِیم وَالْحسن الْبَصْرِیّ وَالْأسود وعلقمة وَقَالَ أَبُو عمر اخْتلفُوا فِی الْأَفْضَل من الْقیام مَعَ النَّاس أَو الِانْفِرَاد فِی شهر رَمَضَان فَقَالَ مَالک وَالشَّافِعِیّ صَلَاة الْمُنْفَرد فِی بَیته أفضل وَقَالَ مَالک وَکَانَ ربیعَة وَغیر وَاحِد من عُلَمَائِنَا یَنْصَرِفُونَ وَلَا یقومُونَ مَعَ النَّاس وَقَالَ مَالک وَأَنا أفعل ذَلِک وَمَا قَامَ رَسُول الله - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّم َ - إِلَّا فِی بَیته وَإِلَیْهِ مَال الطَّحَاوِیّ وَرُوِیَ ذَلِک عَن ابْن عمر وَسَالم وَالقَاسِم وَنَافِع أَنهم کَانُوا یَنْصَرِفُونَ وَلَا یقومُونَ مَعَ النَّاس وَقَالَ التِّرْمِذِیّ وَاخْتَارَ الشَّافِعِی أَن یُصَلِّی الرجل وَحده إِذا کَانَ قَارِئًا
مالک و شافعی و ربیعه بر این نظر هستند که نماز نافله در خانه بهتر از خواندن نماز تراویح با امام جماعت می باشد، و این قول ابراهیم و حسن بصری و اسود و علقمه نیز می باشد و ابن عبد البر گفته است که در مورد افضل بودن خواندن نافله به فرادی یا جماعت (نماز تراویح) اختلاف شده است، و مالک و شافعی گفته اند که نماز فرادی در خانه افضل است و مالک گفته است که ربیعه و چند تن از علمای ما نماز تراویح نمی خواندند و مالک گفته است من نیز چنین می کنم و پیامبر(ص) هم اصلا تراویح نخوانده است، و طحاوی نیز این قول را برگزیده است و از ابن عمر و سالم و قاسم و نافع نقل شده است که آنان نماز تراویح نمی خواندند و ترمذی گفته است که قول برگزیده ی شافعی آن است که شخص نماز را در صورتی که قاری است به فرادی بخواند
عمدة القاری شرح صحیح البخاری.ج7 ص258.ط دار الکتب العلمیة
-
اهل بیت
(۶۹)-
امام صادق
(۸)
-
-
وهابیت
(۳۴) -
اهل سنت
(۶۴)-
ابوحنیفه
(۱)
-
-
خلافت
(۶) -
تبرک و توسل
(۱۰) -
خلفا
(۲۳) -
سقیفه
(۳) -
معاویه
(۷) -
تشیع
(۲۵) -
حضرت امیرالمومنین(علیه السلام)
(۱۹) -
صحابه
(۸) -
پیامبر اکرم (ص)
(۹) -
امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف
(۱۰) -
نساء پیامبر
(۷)
شیخ صدوق رضوان الله علیه در دو کتاب "عیون اخبار الرضا" و "معانی الاخبار" چنین می نویسد:
حدثنا عبد الواحد بن محمد بن عبدوس النیسابوری العطار رضی الله عنه قال: حدثنا علی بن محمد بن قتیبة النیسابوری عن حمدان بن سلیمان عن عبد السلام بن صالح الهروی قال: سمعت أبا الحسن علی بن موسى الرضا علیه السلام یقول: رحم الله عبدا أحیا أمرنا فقلت له: وکیف یحیى أمرکم؟ قال: یتعلم علومنا ویعلمها الناس فإن الناس لو علموا محاسن کلامنا لاتبعونا قال: قلت: یا بن رسول الله فقد روى لنا عن أبی عبد الله علیه السلام أنه قال: من تعلم علما لیماری به السفهاء أو یباهی العلماء أو لیقبل بوجوه الناس إلیه فهو فی النار فقال علیه السلام: صدق جدی علیه السلام أفتدری من السفهاء؟ فقلت: لا یا بن رسول الله قال علیه السلام: هم قصاص مخالفینا أو تدرى من العلماء؟ فقلت : لا یا بن رسول الله ( ص ) فقال: هم علماء آل محمد علیهم السلام الذین فرض الله طاعتهم وأوجب مودتهم ثم قال: أو تدرى ما معنى قوله: أو لیقبل بوجوه الناس إلیه ؟ فقلت: لا فقال علیه السلام یعنى وبذلک ادعاء الإمامة بغیر حقها ومن فعل ذلک فهو النار
آیات نورانی قرآن کریم و احادیث شریف نبوی(ص) همواره ما را به محبت و مودت اهل بیت علیهم السلام سفارش می کنند، خداوند متعال هم در قبال این محبت اجر و مزد بی حساب عطا می کند، در این مطلب به گوشه ای از بدبختی و بیچارگی نواصب _لعنهم الله_ که راه دشمنی با خاندان وحی را در پیش گرفته اند مختصرا اشاره ای می کنیم
شیخ صدوق _رحمه الله_ در کتاب شریف "ثواب الاعمال" می نویسد:
حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى بْنِ الْمُتَوَکِّلِ قَالَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ قَالَ حَدَّثَنِی مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ زَیْدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مُدْمِنُ الْخَمْرِ کَعَابِدِ الْوَثَنِ وَ النَّاصِبُ لآِلِ مُحَمَّدٍ شَرٌّ مِنْهُ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ وَ مَنْ أَشَرُّ مِنْ عَابِدِ الْوَثَنِ فَقَالَ إِنَّ شَارِبَ الْخَمْرِ تُدْرِکُهُ الشَّفَاعَةُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ إِنَّ النَّاصِبَ لَوْ شَفَعَ فِیهِ أَهْلُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ لَمْ یُشَفَّعُوا
آیا قرآن به روی سر گرفتن بدعت است؟
یکی از اعمالی که شیعیان حیدر صفدر سلام الله علیه در شبهای قدر در ماه مبارک رمضان انجام می دهند، مراسم احیاء و یکی از اعمال این شب هم قرآن به سر گرفتن و دعا خواندن است، مخالفین شیعه مدام تحدی می کنند که کدام یک از ائمه علیهم السلام در شب قدر چنین کاری را انجام داده اند که شما انجام می دهید؟
خوردن آیه قرآن توسط بزغاله [مصادر اهل سنت]
یکی دیگر از روایاتی که متاسفانه اهل سنت آن را در کتب معتبر خود نقل کرده اند، تحریف قرآن توسط یک بزغاله است، اما این روایت نه با قرآن کریم مطابق است نه با عقل، چنانچه خداوند می فرماید:
جواب عمر بن الخطاب به کسی که گفت حدیث را رها کن، فقط از قرآن [مصادر اهل سنت]
یکی از مسائلی که در بسیاری از مباحث و مناظرات و گفت و گوهای علمی از طرف مخالفین شیعه هر از گاهی به چشم می خورد، این است که مخالفین هر گاه پس از مشاهده ی روایات و اخبار و احادیث مختلف و معتبر جوابی برای عرضه ندارند به این روش روی می آورند که موضوع مورد نظر را فقط از قرآن برای ما بیاورید و ما کاری به روایات و احادیث نداریم!
فی الحدیث الصحیح المرفوع عن قتادة عن عکرمة عن ابن عباس قال قال رسول الله صلى الله علیه وسلم رأیت ربی فی صورة شاب أمرد له وفرة جعد قطط فی روضة خضراء
حَدَّثَنَا خَالِدُ بْنُ مَخْلَدٍ، حَدَّثَنَا سُلَیْمَانُ، قَالَ: حَدَّثَنِی مُعَاوِیَةُ بْنُ أَبِی مُزَرِّدٍ، عَنْ سَعِیدِ بْنِ یَسَارٍ، عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ، عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: " خَلَقَ اللَّهُ الخَلْقَ، فَلَمَّا فَرَغَ مِنْهُ قَامَتِ الرَّحِمُ، فَأَخَذَتْ بِحَقْوِ الرَّحْمَنِ، فَقَالَ لَهُ: مَهْ، قَالَتْ: هَذَا مَقَامُ العَائِذِ بِکَ مِنَ القَطِیعَةِ، قَالَ: أَلاَ تَرْضَیْنَ أَنْ أَصِلَ مَنْ وَصَلَکِ، وَأَقْطَعَ مَنْ قَطَعَکِ، قَالَتْ: بَلَى یَا رَبِّ، قَالَ: فَذَاکِ " قَالَ أَبُو هُرَیْرَةَ: " اقْرَءُوا إِنْ شِئْتُمْ: {فَهَلْ عَسَیْتُمْ إِنْ تَوَلَّیْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِی الأَرْضِ وَتُقَطِّعُوا أَرْحَامَکُمْ} [محمد: 22]
من جحدها أو أنکرها أو زعم أنه یجوز الإعراض عنها والاکتفاء بالقرآن فقط فقد ضل ضلالا بعیدا، وکفر کفرا أکبر، وارتد عن الإسلام بهذا المقال، فإنه بهذا المقال وبهذا الاعتقاد یکون قد کذب الله ورسوله، وأنکر ما أمر الله به ورسوله، وجحد أصلا عظیما فرض الله الرجوع إلیه والاعتماد علیه والأخذ به، وأنکر إجماع أهل العلم علیه، وکذب به، وجحده، وقد أجمع علماء الإسلام على أن الأصول المجمع علیها ثلاثة: الأصل الأول: کتاب الله. والأصل الثانی: سنة رسول الله علیه الصلاة والسلام. والأصل الثالث: إجماع أهل العلم
هر کس آن را )منظور سنت پیامبر است (عامدانه یا غیر عامدانه انکار کند و گمان ببرد که می توان از سنت روی گرداند و فقط به قرآن اکتفاء کرد، همانا شدیدا گمراه گشته است و به مرتبه ی کفر اکبر رسیده است و از اسلام به خاطر این سخن مرتد شده است. پس او به خاطر این قول و این اعتقاد خداوند و رسول (ص) را تکذیب کرده است و آن چه خدا و رسول (ص) به آن امر کرده اند را انکار کرده است، و اصلی عظیم و بزرگ که خداوند رجوع به آن و اعتماد بر آن را واجب گردانیده است، عامدانه انکار کرده است و اجماع اهل علم را انکار کرده است و تکذیب کرده و بعد از یقین آن را انکار کرده است و علمای اسلام اجماع بر این دارند که اصول مجمع علیه، سه تاست: اصل اول: کتاب الله و اصل دوم: سنت رسول الله (ص) و اصل سوم اجماع اهل علم