طهارت به سبک عمر بن الخطاب [مصادر اهل سنت]
بدون مقدمه به سراغ اصل مطلب می رویم، ابوبکر بیهقی از بزرگترین علمای اهل سنت در کتاب سنن خود چنین روایت می کند که عمر بن الخطاب برای استنجاء همیشه از سنگ، چوب و ... استفاده می‌کرد، و از آب برای شستن خود استفاده نمی کرد
آلوسی در تفسیر "روح المعانی" در باب تحریف قرآن می نویسد:
أن القرآن غیر خارج عن کلام العرب وما من أحد من بلغائهم إلا وقد کان مقدورا له الإتیان بقلیل من مثل ذلک والقادر على البعض قادر على الکل
عَنْ أَبِی هُرَیْرَة قَالَ أُرْسِلَ مَلَکُ الْمَوْتِ إِلَى مُوسَى عَلَیْهِمَا السَّلَام فَلَمَّا جَاءَهُ صَکَّهُ فَرَجَعَ إِلَى رَبِّهِ فَقَالَ أَرْسَلْتَنِی إِلَى عَبْدٍ لَا یُرِیدُ الْمَوْتَ فَرَدَّ اللَّهُ عَلَیْهِ عَیْنَهُ وَقَالَ ارْجِعْ فَقُلْ لَهُ یَضَعُ یَدَهُ عَلَى مَتْنِ ثَوْرٍ فَلَهُ بِکُلِّ مَا غَطَّتْ بِهِ یَدُهُ بِکُلِّ شَعْرَةٍ سَنَةٌ
ملک الموت خدمت حضرت موسی رسید و عرض کرد اجابت کن پروردگارت را . موسی چنان سیلی به چشم عزرائیل زد که چشم او کور گردید و به صورتش ریخت . پس به سوی پروردگار بازگشت و عرض کرد : مرا به سوی بنده ای فرستاده ای که قصد مردن ندارد و چشم مرا کور کرد . پس خدا ، چشم عزرائیل را برگرداند و فرمود : برگرد به سوی بنده من ، و بگو اگر زندگی دنیا را می خواهی ،دست خود را بر پشت گاوی بگذار ، پس هرچه مو به دستت آمد ، به تعداد هر یک از آنها یک سال زندگی خواهی کرد
صحیح بخاری.ص 322 و 843 . ط دار ابن کثیر
شکوه امیرالمومنین (ع) به رسول خدا (ص) از دست امت [مصادر اهل سنت]
بعد از شهادت مظلومانه رسول خدا صلی الله علیه و آله منافقین امت بغض و کینه دیرینه خود را نسبت به مولا امیرالمومنین علیه السلام ابراز کردند و خلیفه بلافصل پیامبر صلی الله علیه و آله را در غربت گذاشته و از هیچ دشمنی نسبت به آن حضرت و اهل بیت ایشان فروگذار نکردند، در این مطلب کمی از غربت امیرالمومنین علیه السلام را به نمایش می گذاریم
الربیع بن حراش الذی تکلم بعد موته ...
صحابه چشم چران [مصادر اهل سنت]
از جمله مسائلی که مخالفین شیعه بدون دلیل نقلی و عقلی به آن معتقدند عدالت تمامی صحابه است، این نظریه نمونه های نقضی فراوانی دارد که بر محققین پوشیده نیست. در این مطلب نمونه ای دیگر از نقض این نظریه باطل را از صحیح ترین کتب اهل سنت (صحیح بخاری و صحیح مسلم) به نمایش می گذاریم
محمد بن اسماعیل بخاری و مسلم بن حجاج نیشابوری چنین می نویسند:
حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ، حَدَّثَنَا سُفْیَانُ، قَالَ: الزُّهْرِیُّ، - حَفِظْتُهُ کَمَا أَنَّکَ هَا هُنَا - عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ، قَالَ: اطَّلَعَ رَجُلٌ مِنْ جُحْرٍ فِی حُجَرِ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، وَمَعَ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ مِدْرًى یَحُکُّ بِهِ رَأْسَهُ، فَقَالَ: «لَوْ أَعْلَمُ أَنَّکَ تَنْظُرُ، لَطَعَنْتُ بِهِ فِی عَیْنِکَ، إِنَّمَا جُعِلَ الِاسْتِئْذَانُ مِنْ أَجْلِ البَصَرِ
علمای
مخالفین شیعه انواع طعونات و ناسزا گویی ها و سب و شتم ها را نثار ابو
حنیفه کرده اند و تا جایی این جدال و دشمنی علمای مخالفین با ابو حنیفه پیش
رفته که به لعن و تکفیر وی نیز منجر شده است.
از جمله ی افرادی که ابوحنیفه را کافر می دانسته اند، حُمیدی (استاد بخاری) و احمد بن حنبل می باشند.
حَدَّثَنِی
هَارُونُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ، نا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الزُّبَیْرِ
الْحُمَیْدِیُّ، نا حَمْزَةُ بْنُ الْحَارِثِ بْنِ عُمَیْرٍ، مِنْ آلِ
عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ عَنْ أَبِیهِ، قَالَ:
سَمِعْتُ رَجُلًا، یَسْأَلُ أَبَا حَنِیفَةَ فِی الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ
عَنْ رَجُلٍ، قَالَ: أَشْهَدُ أَنَّ الْکَعْبَةَ، حَقٌّ وَلَکِنْ لَا
أَدْرِی هَلْ هِیَ هَذِهِ أَمْ لَا؟ فَقَالُ: مُؤْمِنٌ حَقًّا، وَسَأَلَهُ
عَنْ رَجُلٍ قَالَ: أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ نَبِیُّ
وَلَکِنْ لَا أَدْرِی هُوَ الَّذِی قَبْرُهُ بِالْمَدِینَةِ أَمْ لَا،
فَقَالُ: مُؤْمِنٌ حَقًّا، قَالَ الْحُمَیْدِیُّ «مَنْ قَالَ هَذَا فَقَدْ
کَفَرَ»، قَالَ الْحُمَیْدِیُّ: وَکَانَ سُفْیَانُ بْنُ عُیَیْنَةَ
یُحَدِّثُ عَنْ حَمْزَةَ بْنِ الْحَارِثِ.
عبد الرزاق صنعانی در کتاب خویش این گونه نقل می کند :
عَبد
الرَّزَّاقِ، عَن مَعْمَرٍ، عَنِ الزُّهْرِیِّ، قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ
الْوَلِیدِ بنِ عَبدِ المَلِکِ، فَکَأَنَّهُ تَنَاوَلَ عَائِشَةَ فَقُلْتُ
لَهُ: یَا أَمِیرَ المُؤْمِنِینَ، أَلاَ أُحَدِّثُکَ عَن رَجُلٍ مِنْ
أَهْلِ الشَّامِ کَانَ قَدْ أُوتِیَ حِکْمَةً؟ قَالَ: مَنْ هُوَ؟ قُلْتُ:
هُوَ أَبو مُسْلِمٍ الْخَوْلاَنِیُّ، وَسَمِعَ أَهْلَ الشَّامِ کَأَنَّهُمْ
یَتَنَاوَلُونَ مِنْ عَائِشَةَ، فَقَالَ: أُخْبِرُکُمْ بِمَثَلِکُمْ
وَمَثَلِ أُمِّکُمْ هَذِهِ، کَمَثَلِ عَیْنَیْنِ فِی رَأْسٍ تُؤْذِیَانِ
صَاحِبَهُمَا، وَلاَ یَسْتَطِیعُ أَنْ یُعَاقِبَهُمَا إِلاَّ بِالَّذِی
هُوَ خَیْرٌ لَهُمَا، قَالَ: فَسَکَتَ. قَالَ الزُّهْرِیُّ: أَخْبَرَنِیهِ
أَبو إِدْرِیسَ، عَن أَبِی مُسْلِمٍ الْخَوْلاَنِیِّ.
یحیی بن ابی بکر العامری، مورخ و محدث اهل سنت یمن، می نویسد :
وکانت
سیرته صلى الله علیه وسلم مع أزواجه یلطف بهن ویلاطفهن ویحتمل منهن على
وجه الغیرة ما یعظم خطره فی حق غیرهن ، فربما تصاخبن وتشاتمن بمحضره ومنظره
وربما اغتابت احداهن الاخری فینهاها .....
العامری
الحرضی، یحیى بن أبى بکر بن محمد بن یحیى (متوفای 893 هـ)، بهجة المحافل
وبغیة الأماثل فی تلخیص المعجزات والسیر والشمائل،ج2،ص253، دار النشر: دار
صادر – بیروت.
