یکی از مسائلی که با مطالعه ی کتب تراجم و طبقات اهل سنت بر اهل تحقیق و مطالعه روشن می گردد، الودگی علمای مخالفین شیعه به رذائل مختلف اخلاقی می باشد و یکی از این موارد ، شراب خواری علمای مخالفین شیعه می باشد.
محمد بن عبد الحمید سمرقندی یکی از علمای بزرگ حنفی مذهب می باشد که معتاد به نوشیدن شراب بوده است !
ابتدا برای آن که جایگاه او در نزد اهل سنت مشخص شود، به بیان جایگاه علمی وی در نژد مخالفین شیعه می پردازیم.
اما بررسی این روایت در کتب اهل سنت
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ یُوسُفَ بْنِ سُلَیْمَانَ، وَأَحْمَدُ بْنُ مَنْصُورٍ الرَّمَادِیُّ، قَالا: حَدَّثَنَا هِشَامُ بْنُ عَمَّارِ بْنِ نُصَیْرٍ، قال: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عِیسَى بْنِ سُمَیْعٍ الْقُرَشِیُّ، قَالَ: حَدَّثَنِی ابْنُ أَبِی ذِئْبٍ، عَنِ الزُّهْرِیِّ، عَنْ سَعِیدِ بْنِ الْمُسَیِّبِ، قَالَ: أَشْرَفَ عُثْمَانُ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ عَلَى النَّاسِ وَهُوَ مَحْصُورٌ فَقَالَ: أَفِیکُمْ عَلِیٌّ؟ قَالُوا: لا. قَالَ: أَفِیکُمْ سَعْدٌ؟ قَالُوا: لا. فَسَکَتَ، ثُمَّ قَالَ: أَلا أَحَدَ یُبَلِّغُ مَاءً؟ فَبَلَغَ ذَلِکَ عَلِیًّا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ، فَبَعَثَ إِلَیْهِ بِثَلاثِ قِرَبٍ مَمْلُوءَةٍ، فَمَا کَادَتْ تَصِلُ إِلَیْهِ حَتَّى جُرِحَ فِی سَبَبِهَا عِدَّةٌ مِنْ مَوَالِی بَنِی هَاشِمٍ وَمَوَالِی بَنِی أُمَیَّةَ حَتَّى وَصَلَتْ إِلَیْهِ.وَبَلَغَ عَلِیًّا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ عُثْمَانَ یُرَادُ قَتْلُهُ، فَقَالَ: إِنَّمَا أَرَدْنَا مِنْهُ مَرْوَانَ، فَأَمَّا قَتْلُهُ فَلا، وَقَالَ لِلْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ: اذهبا بنفسیکما حتى تقوما على باب دار عثمان فلا تدعا واحدا یصل إلیه. وبعث الزبیر ابنه وبعث طلحة ابنه على کره منه، وبعث عدة من أصحاب محمد أبناءهم یمنعون الناس أَنْ یَدْخُلُوا عَلَى عُثْمَانَ، وَیَسْأَلُونَهُ إِخْرَاجَ مَرْوَانَ، فَلَمَّا رَأَى ذَلِکَ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِی بَکْرٍ وَرَمَى النَّاسُ فِیهِمْ بِالسِّهَامِ حَتَّى خُضِّبَ الْحَسَنُ بِالدِّمَاءِ عَلَى بَابِهِ، وَأَصَابَ مَرْوَانَ سَهْمٌ وَهُوَ فِی الدَّارِ، وَخُضِّبَ مُحَمَّدُ بْنُ طَلْحَةَ، وَشُجَّ قَنْبَرٌ.وَخَشِیَ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِی بَکْرٍ أَنْ یَغْضَبَ بَنُو هَاشِمٍ لِحَالِ الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ فَأَخَذَ بِیَدِ رَجُلَیْنِ، وَقَالَ لَهُمَا: إِنْ جَاءَتْ بَنُو هَاشِمٍ فَرَأَوُا الدِّمَاءَ عَلَى وَجْهِ الْحَسَنِ کَشَفُوا النَّاسَ عَنْ عُثْمَانَ، وَبَطَلَ مَا تُرِیدَانِ، وَلَکِنْ مُرَّا بِنَا حَتَّى نَتَسَوَّرَ عَلَیْهِ الدَّارَ، فَنَقْتُلَهُ مِنْ غَیْرِ أَنْ یَعْلَمَ بِنَا أَحَدٌ.فَتَسَوَّرَ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِی بَکْرٍ وَصَاحِبَاهُ مِنْ دَارِ رَجُلٍ مِنَ الأَنْصَارِ حَتَّى دَخَلُوا عَلَى
ابو اسحاق شیرازی (عالم سرشناس اهل سنت) و تکفیر تمام مسلمانان به جز اشاعره!
یکی از مواردی که تا به امروز باعث قتل و غارت و خونریزی و کشته شدن بسیاری از انسان های بی گناه شده است،فتاوای تکفیر از جانب کسانی است که خود را عالم دین نامیده اند.بر خلاف تصور بسیاری از عوام، فتاوای تکفیر شیعیان سابقه ای بسیار طولانی دارد و اصلا و ابدا محدود به ابن تیمیه و افراد بعد از او نمی شود.در این مطلب به بیان یکی از این نمونه ها می پردازیم :
فمن اعتقد غیر أشرنا إلیه من اعتقاد أهل الحق المنتسبین إلى الإمام أبی الحسن الأشعری - رضی الله عنه - فهو کافر.ومن نسب إلیهم غیر ذلک فقدکفرهم فیکون کافرا بتکفیره لهم لما روی عن النبی أنه قال : «ما کفر رجل رجلا إلا باء به أحدهما ؛ إن کان کافرا إنه کما قال وإن کان مسلما لقد کفر بتکفیره إیاه».فمن کان هذا اعتقاده ودینه کیف یتسحل المسلم أن یغتابه ،فضلا [عن] أن یکفره ویلعنه؟ وهل فی هذه الاعتقادات ما یجحده أحد ویستنکف عنه عالم عابد إلا ملحد دهری أو موهم حشوی؟
بسیاری از بزرگان اهل سنت نقل کرده اند که عمربن الخطاب دوازده سال زحمت کشیده تا سوره بقره را یاد بگیرد
وَأَخْبَرَنَا أَبُو الْحُسَیْنِ بْنُ الْفَضْلِ الْقَطَّانُ، ثنا أَبُو عَلِیٍّ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ الصَّوَّافُ، ثنا بِشْرُ بْنُ مُوسَى أَبُو بِلالٍ الأَشْعَرِیُّ، ثنا مَالِکُ بْنُ أَنَسٍ، عَنْ نَافِعٍ، عَنِ ابْنِ عُمَرَ، قَالَ: " تَعَلَّمَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ الْبَقَرَةَ فِی اثْنَتَیْ عَشْرَةَ سَنَةً، فَلَمَّا أَتَمَّهَا، نَحَرَ جَزُورًا
از دید مخالفین شیعه، تمامی مهاجرین و انصار از انسان های پاک و بزرگی هستند که اهل بهشتند و خالصانه و مخلصانه در خدمت پیامبر (ص) بوده اند.
این در حالیست که ابن تیمیة معتقد است برخی از «انصار» منافق بوده اند !
وَأَیْضًا فعمرو وَأَمْثَاله مِمَّن قدم مُهَاجرا بعد الْحُدَیْبِیَة هَاجرُوا من بِلَادهمْ طَوْعًا والمهاجرون لم یکن فیهم مُنَافِق وَإِنَّمَا کَانَ النِّفَاق فِی بعض الْأَنْصَار وَذَلِکَ لِأَن الْأَنْصَار هم أهل الْمَدِینَة فَلَمَّا أسلم أَشْرَافهم وجمهورهم احْتَاجَ الْبَاقُونَ أَن یظهروا الْإِسْلَام نفَاقًا لعزة الْإِسْلَام وظهوره فِی قَومهمْ .....
محمد بن اسماعیل بخاری و مسلم نیشابوری می نویسند:
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ، حَدَّثَنَا غُنْدَرٌ، حَدَّثَنَا شُعْبَةُ، عَنْ هِشَامٍ، قَالَ: سَمِعْتُ أَنَسَ بْنَ مَالِکٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ، قَالَ: جَاءَتِ امْرَأَةٌ مِنَ الأَنْصَارِ إِلَى النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَخَلاَ بِهَا، فَقَالَ: «وَاللَّهِ إِنَّکُنَّ لَأَحَبُّ النَّاسِ إِلَیَّ»
بسیار مشاهده شده است که مخالفین شیعه هر زمان روایاتی را ببینند که خوشایند آن ها نیست، با مشاهده ی کوچک ترین تضعیف و جرحی او را ضعیف دانسته و سند را تضعیف می کنند !
با مشاهده ی کلامی از ذهبی در خواهیم یافت که اگر قرار بر تضعیف روات به این سبک باشد، تقریبا تمام بزرگان مخالفین از صحابه و تابعین و غیر آن ها بایستی ضعیف دانسته شوند !
وَقد کتبت فِی مصنفی الْمِیزَان عددا کثیرا من الثِّقَات الَّذین احْتج البُخَارِیّ أَو مُسلم أَو غَیرهمَا بهم لکَون الرجل مِنْهُم قد دون اسْمه فِی مصنفات الْجرْح وَمَا أوردتهم لضعف فیهم عِنْدِی بل لیعرف ذَلِک وَمَا زَالَ یمر بِی الرجل الثبت وَفِیه مقَال من لَا یعبأ بِهِ وَلَو فتحنا هَذَا الْبَاب على نفوسنا لدخل فِیهِ عدَّة من الصَّحَابَة وَالتَّابِعِینَ والائمة فبعض الصَّحَابَة کفر بَعضهم بِتَأْوِیل مَا وَالله یرضى عَن الْکل وَیغْفر لَهُم فَمَا هم بمعصومین وَمَا اخْتلَافهمْ ومحاربتهم بِالَّتِی تلینهم عندنَا أصلا .....
محمد بن اسماعیل بخاری در دو جای صحیحش می نویسد:
حَدَّثَنَا خَالِدُ بْنُ مَخْلَدٍ، حَدَّثَنَا سُلَیْمَانُ، قَالَ: حَدَّثَنِی مُعَاوِیَةُ بْنُ أَبِی مُزَرِّدٍ، عَنْ سَعِیدِ بْنِ یَسَارٍ، عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ، عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: " خَلَقَ اللَّهُ الخَلْقَ، فَلَمَّا فَرَغَ مِنْهُ قَامَتِ الرَّحِمُ، فَأَخَذَتْ بِحَقْوِ الرَّحْمَنِ، فَقَالَ لَهُ: مَهْ، قَالَتْ: هَذَا مَقَامُ العَائِذِ بِکَ مِنَ القَطِیعَةِ، قَالَ: أَلاَ تَرْضَیْنَ أَنْ أَصِلَ مَنْ وَصَلَکِ، وَأَقْطَعَ مَنْ قَطَعَکِ، قَالَتْ: بَلَى یَا رَبِّ، قَالَ: فَذَاکِ " قَالَ أَبُو هُرَیْرَةَ: " اقْرَءُوا إِنْ شِئْتُمْ: {فَهَلْ عَسَیْتُمْ إِنْ تَوَلَّیْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِی الأَرْضِ وَتُقَطِّعُوا أَرْحَامَکُمْ} [محمد: 22]
(إنی تارک فیکم) بعد وفاتی (خلیفتین) زاد فی روایه أحدهما أکبر من الآخر وفی روایه بدل خلیفتین ثقلین سماهما به لعظم شأنهما (کتاب الله) القرآن (حبل) أی هو حبل (ممدود ما بین السماء والأرض) قیل أراد به عهده وقیل السبب الموصل إلى رضاه (وعترتی) بمثناه فوقیه (أهل بیتی)تفصیل بعد إجمال بدلا أو بیانا وهم أصحاب الکساء الذین أذهب الله عنهم الرجس وطهرهم تطهیرا وقیل من حرمت علیه الزکاه ورجحه القرطبی یعنی إن ائتمرتم بأوامر کتابه وانتهیتم بنواهیه واهتدیتم بهدی عترتی واقتدیتم بسیرتهم اهتدیتم فلم تضلوا قال القرطبی : وهذه الوصیه وهذا التأکید العظیم یقتضی وجوب احترام أهله وإبرارهم وتوقیرهم ومحبتهم وجوب الفروض المؤکده التی لا عذر لأحد فی التخلف عنها هذا مع ما علم من خصوصیتهم بالنبی صلى الله علیه وعلى آله وسلم وبأنهم جزء منه فإنهم أصوله التی نشأ عنها وفروعه التی نشأوا عنه کما قال : (فاطمه بضعه منی)ومع ذلک فقابل بنو أمیه عظیم هذه الحقوق بالمخالفه والعقوق فسفکوا من أهل البیت دماءهم وسبوا نساءهم وأسروا صغارهم وخربوا دیارهم وجحدوا شرفهم وفضلهم واستباحوا سبهم ولعنهم فخالفوا المصطفى فی وصیته وقابلوه بنقیض مقصوده وأمنیته فواخجلهم إذا وقفوا بین یدیه ویا فضیحتهم یوم یعرضون علیه
فریبکاری علمای اهل سنت در تضعیف راویان احادیث و دروغگویی آنان در مناظرات از زبان لکنوی (عالم سرشناس اهل سنت)
بارها مشاهده شده است که مخالفین شیعه ادعاهای زیادی را در مورد علم الحدیث و علمای رجالی خود مطرح کرده و به شکل عجیبی بدان افتخار می کنند.
این در حالی است که در بسیاری از موارد علمای مخالفین در مباحث رجالی و حدیثی به منظور اثبات مدعای خود به فریب کاری روی آورده اند !
