بدون مقدمه فتوای این عالم وهابی را می خوانیم:
یکثر السوال-مثلا- عن امراه فی ذراعیها شعر و یستقبح ذلک زوجها، فهل یجوز لها ان تنتف هذا الشعر ؟!
الجواب:ان هذا تغییر لخلق الله،خلقها الله کثیره الشعر،فیجب ان ترضی بخلق الله و لا تغیره،الا بما اذن الله،کنتف الابط و غیره
بارها مشاهده کرده ایم که مخالفین شیعه در برابر پیروان مکتب اهل بیت علیهم السلام،خود را محب و پیرو واقعی اهل بیت علیهم السلام معرفی می کنند !
محمد بن جریر طبری مورخ و مفسر مشهور اهل سنت در تاریخش می نویسد:
حَدَّثَنِی عُمَرُ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو الْحَسَنِ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو لَیْلَى، عن أبی عکاشة الهمدانی، عن رفاعة البجلی، عن ابى البختری الطائی، قال:أطافت ضبة والأزد بعائشة یوم الجمل، وإذا رجال من الأزد یأخذون بعر الجمل فیفتونه ویشمونه، ویقولون: بعر جمل أمنا ریحه ریح المسک، ورجل من أَصْحَاب علی یقاتل
این روایت در بسیاری از کتب روائی اهل سنت نقل شده و اسانید آن صحیح و معتبر میباشد، ما برای اختصار به چند مصدر اشاره میکنیم:
حَدَّثَنَا قُتَیْبَةُ قَالَ: حَدَّثَنَا نُوحُ بْنُ قَیْسٍ الحُدَّانِیُّ، عَنْ عَمْرِو بْنِ مَالِکٍ، عَنْ أَبِی الجَوْزَاءِ، عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ، قَالَ: «کَانَتْ امْرَأَةٌ تُصَلِّی خَلْفَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ حَسْنَاءَ مِنْ أَحْسَنِ النَّاسِ، فَکَانَ بَعْضُ القَوْمِ یَتَقَدَّمُ حَتَّى یَکُونَ فِی الصَّفِّ الأَوَّلِ لِئَلَّا یَرَاهَا، وَیَسْتَأْخِرُ بَعْضُهُمْ حَتَّى یَکُونَ فِی الصَّفِّ المُؤَخَّرِ، فَإِذَا رَکَعَ نَظَرَ مِنْ تَحْتِ إِبْطَیْهِ»، فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى {وَلَقَدْ عَلِمْنَا المُسْتَقْدِمِینَ مِنْکُمْ وَلَقَدْ عَلِمْنَا المُسْتَأْخِرِینَ} [الحجر: 24]
وقوله (ولو أنهم إذا ظلموا أنفسهم) الآیه یرشد تعالى العصاه والمذنبین إذا وقع منهم الخطأ والعصیان أن یأتوا إلى الرسول صلى الله علیه وسلم فیستغفروا الله عنده ویسألوه أن یغفر لهم فإنهم إذا فعلوا ذلک تاب الله علیهم ورحمهم وغفر لهم ولهذا قال (لوجدوا الله توابا رحیما) وقد ذکر جماعه منهم الشیخ أبو منصور الصباغ. فی کتابه الشامل الحکایه المشهوره عن العتبی قال کنت جالسا عند قبر النبی(ص) فجاء أعرابی فقال السلام علیک یا رسول الله سمعت الله یقول ولو أنهم إذ ظلموا أنفسهم جاؤک فاستغفروا الله واستغفر لهم الرسول لوجدوا الله توابا رحیما ( وقد جئتک مستغفرا لذنبی مستشفعا بک إلى ربی ثم أنشأ یقول
یا خیر من دفنت بالقاع أعظمه فطاب من طیبهن القاع والأکم
نفسی الفداء لقبر أنت ساکنه فیه العفاف وفیه الجود والکرم
مسلم نیشابوری می نویسد:
وحدثنی محمد بن سَهْلِ بن عَسْکَرٍ التَّمِیمِیُّ حدثنا یحیی بن حَسَّانَ ح وحدثنا عبد اللَّهِ بن عبد الرحمن الدَّارِمِیُّ أخبرنا یحیی وهو بن حَسَّانَ حدثنا مُعَاوِیَةُ یَعْنِی بن سَلَّامٍ حدثنا زَیْدُ بن سَلَّامٍ عن أبی سَلَّامٍ قال قال حُذَیْفَةُ بن الْیَمَانِ قلت یا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّا کنا بِشَرٍّ فَجَاءَ الله بِخَیْرٍ فَنَحْنُ فیه فَهَلْ من وَرَاءِ هذا الْخَیْرِ شَرٌّ؟ قال: نعم. قلت: هل وَرَاءَ ذلک الشَّرِّ خَیْرٌ؟ قال: نعم. قلت: فَهَلْ وَرَاءَ ذلک الْخَیْرِ شَرٌّ؟ قال: نعم. قلت: کَیْفَ؟ قال: یَکُونُ بَعْدِی أَئِمَّةٌ لَا یَهْتَدُونَ بِهُدَایَ ولا یَسْتَنُّونَ بِسُنَّتِی وَسَیَقُومُ فِیهِمْ رِجَالٌ قُلُوبُهُمْ قُلُوبُ الشَّیَاطِینِ فی جُثْمَانِ إِنْسٍ. قال: قلت: کَیْفَ أَصْنَعُ یا رَسُولَ اللَّهِ إن أَدْرَکْتُ ذلک؟ قال: تَسْمَعُ وَتُطِیعُ لِلْأَمِیرِ وَإِنْ ضُرِبَ ظَهْرُکَ وَأُخِذَ مَالُکَ فَاسْمَعْ وَأَطِعْ
بارها دیده ایم که مخالفین شیعه بر پیروان مکتب اهل بیت - علیهم السلام - اشکال مى گیرند که شما چگونه معتقدید اهل بیت - علیهم السلام - از مکان شهادتشان خبر داشتند و اگر اینگونه بوده است اصلا چرا به مکان شهادتشان رفته اند ؟ آیا این خودکشی نیست ؟
مخالفین شیعه در شرایطی چنین سوالی را مطرح می سازند که همین اشکال بر آنان وارد است و اکنون این ما هستیم که در این مطلب می خواهیم چنین سوالی را از آنان بپرسیم.
ابن تیمیه می نویسد:
ویرون کتمان مذهبهم واستعمال التقیه وقد لا یکون من الرافضه من له نسب صحیح مسلما فی الباطن
شیعیان، مذهبشان را کتمان و از تقیه استفاده میکنند، در میان رافضیها، کسی نیست که در باطن، نسب صحیح و قطعی داشته باشد
وی در کتاب "الجواب الصحیح" می نویسد:
وقد یرى أشخاصا فی الیقظه إما رکبانا وإما غیر رکبان ویقولون هذا فلان النبی إما إبراهیم وإما المسیح وإما محمد وهذا فلان الصدیق إما أبو بکر وإما عمر وإما بعض الحواریین وهذا فلان لبعض من یعتقد فیه الصلاح إما جرجس أو غیره ممن تعظمه النصارى وإما بعض شیوخ المسلمین ویکون ذلک شیطانا ادعى أنه ذلک النبی أو ذلک الشیخ أو الصدیق أو القدیس ومثل هذا یجری کثیرا لکثیر من المشرکین والنصارى وکثیر من المسلمین ویرى أحدهم شیخا یحسن به الظن ویقول أنا الشیخ فلان ویکون شیطانا وأعرف من هذا شیئا کثیرا وأعرف غیر واحد ممن یستغیث ببعض الشیوخ الغائبین والموتى یراه قد أتاه فی الیقظه وأعانه. وقد جرى مثل هذا لی ولغیری ممن أعرفه ذکر غیر واحد أنه استغاث بی من بلاد بعیده وأنه رآنی قد جئته ومنهم من قال رأیتک راکبا بلباسک وصورتک ومنهم من قال رأیتک على جبل ومنهم من قال غیر ذلک فأخبرتهم أنی لم أغثهم وإنما ذلک شیطان تصور بصورتی لیضلهم لما أشرکوا بالله ودعوا غیر الله
حسن بصری (از بزرگان تابعین در نزد مخالفین) : طلحه و زبیر از قاتلان عثمان هستند!
یکی از مسائلی که افسانه ی " عدالت تمامی صحابه " را زیر سوال می برد و بسیاری از حقایق را برای ما روشن می سازد، کشت و کشتارهایی است که در بین صحابه رخ داده است.
حسن بصری (از اجلاء تابعین در نزد مخالفین شیعه) در روایتی که با سند صحیح نقل شده، صراحتا طلحه و زبیر را به عنوان قاتلان عثمان معرفی می کند.
فَحَدَّثَنَا أَبُو بَکْرِ بْنُ إِسْحَاقَ الْفَقِیهُ، وَعَلِیُّ بْنُ حَمْشَاذٍ، قَالَا: ثنا بِشْرُ بْنُ مُوسَى، ثنا الْحُمَیْدِیُّ، ثنا سُفْیَانُ، ثنا أَبُو مُوسَى یَعْنِی إِسْرَائِیلَ بْنَ مُوسَى قَالَ: سَمِعْتُ الْحَسَنَ یَقُولُ: " جَاءَ طَلْحَةُ وَالزُّبَیْرُ إِلَى الْبَصْرَةِ فَقَالَ لَهُمُ النَّاسُ: مَا جَاءَکُمْ؟ قَالُوا: نَطْلُبُ دَمَ عُثْمَانَ قَالَ الْحَسَنُ: أَیَا سُبْحَانَ اللَّهِ، أَفَمَا کَانَ لِلْقَوْمِ عُقُولٌ فَیَقُولُونَ: وَاللَّهِ مَا قَتَلَ عُثْمَانَ غَیْرُکُمْ؟ قَالَ: فَلَمَّا جَاءَ عَلِیٌّ إِلَى الْکُوفَةِ، وَمَا کَانَ لِلْقَوْمِ عُقُولٌ فَیَقُولُونَ: أَیُّهَا الرَّجُلُ إِنَّا وَاللَّهِ مَا ضَمَنَّاکَ ".
الحاکم النیسابوری، ابو عبدالله محمد بن عبدالله (متوفاى405 هـ)، المستدرک على الصحیحین، ج3، ص 128،ح 4606، تحقیق: مصطفى عبد القادر عطا، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت الطبعة: الأولى، 1411هـ - 1990.
اسرائیل بن موسى مى گوید شنیدم که حسن بصرى مى گفت : طلحه و زبیر به بصره آمدند و مردم به آنان گفتند که چرا به اینجا آمده اید؟ گفتند : ما طالب خون عثمان هستیم.حسن بصری گفت : سبحان الله ! آیا مردم کوفه عقل نداشتند که بگویند : به خدا قسم کسى به غیر از شما عثمان را نکشته است ؟ حسن بصرى گفت : هنگامی که علی به کوفه آمد ،آیا مردم کوفه عقل نداشتند که بگویند : ما تو را ضمانت نکرده و تو محل اعتماد و وثوق ما نیستی؟
بررسی سند روایت
أَبُو بَکْرِ بْنُ إِسْحَاقَ الْفَقِیهُ
الصِّبْغِیُّ أَحْمَدُ بنُ إِسْحَاقَ بنِ أَیُّوْبَ النَّیْسَابُوْرِیُّ : الإِمَامُ، العَلاَّمَةُ، المُفْتِی، المُحَدِّث، شَیْخُ الإِسْلاَم، أَبُو بَکْرٍ أَحْمَدُ بنُ إِسْحَاقَ بنِ أَیُّوْبَ بنِ یَزِیْدَ النَّیْسَابُوْرِیُّ، الشَّافِعِیُّ، المَعْرُوفُ: بِالصِّبْغِیِّ.
الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى748 هـ)، سیر أعلام النبلاء،ج15،ص 483، تحقیق: شعیب الأرنؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ .
قلت: [ثقة حافظ فقیه ورع].
المنصوری، أبو الطیب نایف بن صلاح بن علی، الرّوض الباسم فی تراجم شیوخ الحاکم،ج1،ص 189، قدم له: فضیلة الشیخ الأستاذ الدکتور سعد بن عبد الله الحمید، فضلیة الشیخ الدکتور حسن محمد مقبولی الأهدل، قدم له وراجعه ولخص أحکامه: فضیلة الشیخ أبو الحسن مصطفى بن إسماعیل السلیمانی، الناشر: دار العاصمة للنشر والتوزیع، الریاض - المملکة العربیة السعودیة، الطبعة: الأولى، 1432 هـ - 2011 م.
عَلِیُّ بْنُ حَمْشَاذٍ
این راوى در همان طبقه ى «أبو بکر بن إسحاق» قرار دارد و وثاقت «أبو بکر بن إسحاق» براى ما کافیست اما با این حال به بررسى وثاقت این راوى نیز مى پردازیم.
عَلِیُّ بنُ حَمْشَاذَ بنِ سَختویه بنِ نَصْرٍ النَّیْسَابُوْرِیُّ : العَدْل، الثِّقَة الحَافِظُ، الإِمَامُ شَیْخ نَیْسَابُوْر، أَبُو الحَسَنِ النَّیْسَابُوْرِیّ، صَاحِبُ التَّصَانِیْفِ.
الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى748 هـ)، سیر أعلام النبلاء،ج15،ص 398، تحقیق: شعیب الأرنؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ .
بِشْرُ بْنُ مُوسَى
بِشْرُ بنُ مُوْسَى بنِ صَالِح بنِ شَیْخِ بنِ عَمِیْرَةَ الأَسَدِیُّ : الإِمَامُ، الحَافِظُ، الثِّقَةُ، المُعَمَّرُ، أَبُو عَلِیٍّ الأَسَدِیُّ، البَغْدَادِیُّ.
الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى748 هـ)، سیر أعلام النبلاء،ج13،ص 352، تحقیق: شعیب الأرنؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ .
الْحُمَیْدِیُّ
عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الزُّبَیْرِ الْحُمَیْدِیُّ الْمَکِّیُّ مِنْ بَنِی أَسَدِ بْنِ عَبْدِ الْعُزَّى بْنِ قُصَیٍّ وَهُوَ صَاحِبُ سُفْیَانَ بْنِ عُیَیْنَةَ وَرَاوِیَتُهُ مَاتَ بِمَکَّةَ فِی شَهْرِ رَبِیعٍ الْأَوَّلِ سَنَةَ تِسْعَ عَشْرَةَ وَمِائَتَیْنِ وَکَانَ ثِقَةً کَثِیرَ الْحَدِیثِ.
البصری الزهری، محمد بن سعد بن منیع أبو عبدالله (متوفای230 هـ)، الطبقات الکبرى ،ج5،ص 502، المحقق: إحسان عباس، دار النشر : دار صادر - بیروت ، الطبعة: الأولى، 1968 م.
سُفْیَانُ
سفیان بن عیینة : أبو محمد بن سفیان بن عیینه بن أبی عمران میمون الهلالی، مولى امرأة من بنی هلال بن عامر رهط میمونة زوج النبی صلى الله علیه وسلم، وقیل مولى بنی هاشم، وقیل مولى الضحاک بن مزاحم، وقیل مولى مسعر بن کدام؛ وأصله من الکوفة، وقیل ولد بالکوفة ونقله أبوه إلى مکة، ذکره ابن سعد فی " کتاب الطبقات " وعده فی الطبقة الخامسة من أهل مکة، کان إماماً عالماً ثبتاً حجة زاهداً ورعاً مجمعاً على صحة حدیثه وروایته.
إبن خلکان، ابوالعباس شمس الدین أحمد بن محمد بن أبی بکر (متوفاى681هـ)، وفیات الأعیان و انباء أبناء الزمان، ج2، ص 391، تحقیق احسان عباس، الناشر: دار صادر - بیروت، الطبعة: 0، 1900 م.
أَبُو مُوسَى، إِسْرَائِیلَ بْنَ مُوسَى
قال إسحاق بْن منصور، عَن یحیى بْن مَعِین، وأبو حاتم ثقة. زاد أبو حاتم: لا بأس به. وَقَال النَّسَائی: لیس به بأس. روى له البخاری، وأبو داود، والتِّرْمِذِیّ، والنَّسَائی.
المزی، ابوالحجاج یوسف بن الزکی عبدالرحمن (متوفاى742هـ)، تهذیب الکمال،ج2،ص 515، تحقیق: د. بشار عواد معروف، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: الأولى، 1400هـ – 1980م.
أرنؤوط نیز وى را توثیق مى کند:
وقد سلف برقم (20392) من طریق إسرائیل بن موسى،- وهو ثقة من رجال البخاری- عن الحسن.
الشیبانی، أحمد بن محمد بن حنبل أبو عبد الله (متوفای241هـ)، مسند الإمام أحمد بن حنبل، ج34،ص 148، المحقق: شعیب الأرنؤوط - عادل مرشد، وآخرون، إشراف: د عبد الله بن عبد المحسن الترکی، الناشر: مؤسسة الرسالة، الطبعة: الأولى، 1421 هـ - 2001 م.
الحسن
حسن بصرى از بزرگان تابعین و از ائمه ی مخالفین شیعه می باشد.
بنا بر این ثابت شد که حسن بصری - از ائمه ی مخالفین شیعه - طلحه و زبیر را از عاملان قتل عثمان می دانسته است.
