بحث توسل ریشه در قرآن کریم و روایات صحیحه فریقین دارد، اما از آن جا که جماعت انتحاری (وهابی) کاری با آیات و روایات ندارند، این عمل پسندیده مسلمین را شرک می خوانند. در این مطلب توسل و پناه بردن به قبور صالحین را توسط یکی از علمای تراز اول و مشهور اهل سنت یعنی "ابن الجوزی" به نمایش می گذاریم تا خاری باشد در چشمان ناپاک مخالفین توسل
شاید باورش کمی سخت باشد، اما با کمال تعجب مشاهده می کنیم برخی از مدافعان بنی امیه از شخصیتی مثل یزید بن معاویه _لعنة الله علیه_ دفاع می کنند، و می کوشند تا جنایاتی که وی مرتکب شده از جمله شهادت سید جوانان اهل بهشت امام حسین سلام الله علیه را از کارنامه نکبت بارش پاک کنند، در این مطلب کلام شمس الدین ذهبی (امام جرح و تعدیل اهل سنت) را همچون صاعقه ای سهمگین بر سر مدافعان یزید بن معاویه می کوبیم، بلکه فرجی شود
محدث نامدار شیعه ابن قولویه قمی رضوان الله علیه در کتاب شریف "کامل الزیارات" می نویسد:
حدثنی الحسن بن عبد الله بن محمد بن عیسى، عن أبیه عبد الله بن محمد بن عیسى، عن أبیه محمد بن عیسى بن عبد الله، عن عبد الله بن المغیرة، عن عبد الله بن میمون القداح، عن أبی عبد الله (علیه السلام)، قال: قلت له: ما لمن أتى قبر الحسین بن علی (علیهما السلام) زائرا عارفا بحقه، غیر مستنکف ولا مستکبر، قال: یکتب له الف حجة مقبولة والف عمرة مبرورة، وإن کان شقیا کتب سعیدا ولم یزل یخوض فی رحمة الله
یکی از تهمت هایی که مخالفین شیعه همواره علیه شیعیان مطرح می کنند، مساله ی تحریف قرآن است.این تهمت در حالی علیه شیعیان مطرح می شود که مصادیق و نمونه های آن به وفور در روایات و اقوال برخی از علمای مخالفین شیعه یافت می شود.
در این مطلب به بیان اعتقاد اعتقاد ابن مسعود به «تحریف به زیاده» و «تحریف به نقصان» از زبان ابن عاشور (عالم سرشناس اهل سنت) می پردازیم.
ابن عاشور در کتاب تفسیرش می نویسد :
یکی از تهمت هایی که مخالفین شیعه همواره علیه شیعیان مطرح می کنند، مساله ی تحریف قرآن است.این تهمت در حالی علیه شیعیان مطرح می شود که مصادیق و نمونه های آن به وفور در روایات و اقوال برخی از علمای مخالفین شیعه یافت می شود.
در این مطلب به بیان اعتقاد دو تن از صحابه یعنی «عبد الله بن مسعود» و «ابی بن کعب» به تحریف قرآن می پردازیم.
مخالفین شیعه هر نوع طعن در صحابه و نسبت دادن صفات ناپسند به احدی از صحابه را مصداق سب و اهانت به حساب می آورند (حتی اگر آن صحابی لایق آن صفت باشد) و شخصی که آن صفت را به صحابی مورد نظر بدهد، زندیق می خوانند!
این در حالی است که حسن بصری (از تابعین و بزرگان مخالفین شیعه) یکی از صحابه را دنیا پرست خوانده است !
یکی از ویژگی های بارز و آشکار معاویة بن ابی سفیان، دنیاپرستی و قدرت طلبی او می باشد تا جایی که برای تحکیم قدرت خویش از هیچ عملی فروگذار نمی کرد و حتی به برخی از صحابه رشوه می داد تا طبق شروط تعیین شده با او بیعت کنند !
ابن سعد در روایتی صحیح السند در کتابش می نویسد :
قَالَ: أَخْبَرَنَا عَفَّانُ بْنُ مُسْلِمٍ، وَعَمْرُو بْنُ عَاصِمٍ الْکِلَابِیُّ، وَیَعْقُوبُ بْنُ إِسْحَاقَ الْحَضْرَمِیُّ، قَالُوا: حَدَّثَنَا سُلَیْمَانُ بْنُ الْمُغِیرَةِ، عَنْ حُمَیْدِ بْنِ هِلَالٍ، عَنْ أَبِی بُرْدَةَ، قَالَ: قَالَ أَبُو مُوسَى: کَتَبَ إِلَیَّ مُعَاوِیَةُ سَلَامٌ عَلَیْکَ: أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ عَمْرَو بْنَ الْعَاصِ قَدْ بَایَعَنِی عَلَى الَّذِی قَدْ بَایَعَنِی عَلَیْهِ، وَأُقْسِمُ بِاللَّهِ: لَئِنْ بَایَعْتَنِی عَلَى مَا بَایَعَنِی عَلَیْهِ لَأَبْعَثَنَّ ابْنَیْکَ أَحَدَهُمَا عَلَى الْبَصْرَةِ وَالْآخَرُ عَلَى الْکُوفَةِ، وَلَا یُغْلَقُ دُونَکَ بَابٌ، وَلَا تُقْضَى دُونَکَ حَاجَةٌ، وَإِنِّی کُتَبْتَ إِلَیْکَ بِخَطِّ یَدِی، فَاکْتُبْ إِلَیَّ بِخَطِّ یَدِکَ، فَقَالَ: یَا بُنَیَّ إِنَّمَا تَعَلَّمْتُ الْمُعْجَمَ بَعْدَ وَفَاةِ رَسُولِ اللَّهِ صلّى الله علیه وسلم، قَالَ: وَکَتَبَ إِلَیْهِ مِثْلَ الْعَقَارِبِ: أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّکَ کَتَبْتَ إِلَیَّ فِی جَسِیمِ أَمْرِ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صلّى الله علیه وسلم، لَا حَاجَةَ لِی فِیمَا عَرَضَّتَ عَلَیَّ، قَالَ: فَلَمَّا وَلِیَ أَتَیْتُهُ، فَلَمْ یُغْلَقْ دُونِی بَابٌ، وَلَمْ تَکُنْ لِی حَاجَةٌ إِلَّا قُضِیَتْ.
ابن تیمیه در بخشی از کتاب منهاج السنة به مساله ای خطیر اشاره می کند که با کمی دقت بر روی آن می توان بسیاری از حقائق پنهان تاریخ را کشف و تحلیل کرد.
او در بخشی از پاسخش در مورد استدلال علامه حلی می نویسد :
وَقَدْ عُلِمَ قَدْحُ کَثِیرٍ مِنَ الصَّحَابَةِ فِی عَلِیٍّ .....
عبد الله الغنیمان (وهابی مشهور) کتاب «منهاج السنة» ابن تیمیه را خلاصه کرده است و بخش مورد نظر و مورد بحث را نیز عینا در مختصر منهاج السنة آورده است.
وَقَدْ عُلِمَ قَدْحُ کَثِیرٍ مِنَ الصَّحَابَةِ فِی عَلِیٍّ .....
الغنیمان، عبد الله، مختصر منهاج السنة النبویة،ص 393، ناشر: دار الصدیق، الطبعة: الثانیة، 1426 هـ - 2005 م.
یکی از تهمت هایی که مخالفین شیعه همواره علیه شیعیان مطرح می کنند، مساله ی تحریف قرآن است.این تهمت در حالی علیه شیعیان مطرح می شود که مصادیق و نمونه های آن به وفور در روایات و اقوال برخی از علمای مخالفین شیعه یافت می شود.
در این مطلب به بیان اعتقاد دو تن از صحابه یعنی «عبد الله بن مسعود» و «ابی بن کعب» به تحریف قرآن می پردازیم.
