این دفاع تا جایی پیش رفته است که برخی از علمای مخالفین، یزید را بهشتی و خلافتش را هم شرعی دانسته اند!
قال المهلب: من هذا الحدیث ثبتت خلافةُ یزیدَ بنِ معاویة، وفیه: أنه من أهل الجنة.
الدمامینی، محمد بن أبی بکر بن عمر بن أبی بکر (المتوفى 827 هـ)، مصابیح الجامع،ج6، ص 298، اعتنى به تحقیقا وضبطا وتخریجا: نور الدین طالب، الناشر: دار النوادر، سوریا، الطبعة: الأولى، 1430 هـ - 2009 م.
ابن الصلاح - عالم مشهور اهل سنت - پس از انکار نقش یزید در شهادت امام حسین علیه السلام می نویسد :
وَأما سَبَب یزِید ولعنه فَلَیْسَ من شَأْن الْمُؤمنِینَ فَإِن صَحَّ أَنه قَتله أَو أَمر بقتْله وَقد ورد فِی الحَدِیث الْمَحْفُوظ أَن لعن الْمُسلم کقتله وَقَاتل الْحُسَیْن رَضِی الله عَنهُ لَا یکفر بذلک وَإِنَّمَا ارْتکب عَظِیما .....
الکردی الشهرزوری، أبو عمرو عثمان بن عبد الرحمن بن عثمان (متوفاى643هـ)، فتاوى ابن الصلاح،ج2، ص 216 و 218، تحقیق : عبد المعطی قلعجی، الناشر : دار المعرفة، الطبعة : الأولى، 1406 هـ - 1986 م.
این دفاع تا جایی پیش رفته است که به شهادت ابن تیمیة برخی از مخالفین شیعه ، یزید را از بزرگان صالحین و امامان هدایت دانسته اند !
وَلَمْ یَکُنْ أَحَدٌ إذْ ذَاکَ یَتَکَلَّمُ فِی " یَزِیدَ بْنِ مُعَاوِیَةَ " وَلَا کَانَ الْکَلَامُ فِیهِ مِنْ الدِّینِ ثُمَّ حَدَثَتْ بَعْدَ ذَلِکَ أَشْیَاءُ فَصَارَ قَوْمٌ یُظْهِرُونَ لَعْنَةَ یَزِیدَ بْنِ مُعَاوِیَةَ. وَرُبَّمَا کَانَ غَرَضُهُمْ بِذَلِکَ التَّطَرُّقَ إلَى لَعْنَةِ غَیْرِهِ فَکَرِهَ أَکْثَرُ أَهْلِ السُّنَّةِ لَعْنَةَ أَحَدٍ بِعَیْنِهِ فَسَمِعَ بِذَلِکَ قَوْمٌ مِمَّنْ کَانَ یَتَسَنَّنُ؛ فَاعْتَقَدَ أَنَّ یَزِیدَ کَانَ مِنْ کِبَارِ الصَّالِحِینَ وَأَئِمَّةِ الْهُدَى.
ابن الجوزی - عالم سرشناس اهل سنت - در کتاب «الرد علی المتعصب العنید المانع من ذم یزید» می نویسد :
قال الخصم قد ذهب قوم إلى أن الحسین کان (خارجیا) قلنا إنما یکون خارجی لمن خرج على مستحق ،وإنما خرج الحسین لدفع الباطل وإقامة الحق .....
ابن الجوزی، عبد الرحمن بن علی بن محمد، أبو الفرج (متوفای579هـ)،الرد على المتعصب العنید المانع من ذم یزید،ص 86 و 87 ، التحقیق : هیثم عبد السلام محمد، الطبعة الأولى، الناشر : دار الکتب العلمیة - بیروت، عام النشر : 1406 هـ - 2005 م.
خصم (عبد المغیث حنبلی) گفته است که گروهی بر این اعتقاد بوده اند که حسین خارجی بود و ما می گوییم کسی خارجی است که بر یک فرد مستحق خروج کند در حالی که حسین برای دفع باطل و اقامه ی حق خارج شد .....
بدیهی است که منظور از «گروهی» بخشی از علمای اهل سنت می باشند و ما وقتی به کلام محقق کتاب مراجعه کنیم به این مساله به شکل واضح تری پی می بریم.
ابْن زُهَیْر الْبَغْدَادِیّ - عبد المغیث بن زُهَیْر بن زُهَیْر بن علوى ضِیَاء الدَّین أَبُو الْعِزّ الْبَغْدَادِیّ الْمُحدث اللغوى الحنبلى الْمُتَوفَّى سنة 583 ثَلَاث وَثَمَانِینَ وَخَمْسمِائة.
لَهُ شرح المثلثات لقطرب فِی اللُّغَة.
فَضَائِل یزِید.
کتاب الِانْتِصَار.
البغدادی، إسماعیل باشا (متوفای 1399هـ) ، هدیة العارفین أسماء المؤلفین وآثار المصنفین ج1،ص 623، الناشر: طبع بعنایة وکالة المعارف الجلیلة فی مطبعتها البهیة استانبول 1951 م.
ابْن زُهَیْر الْبَغْدَادِیّ - عبد المغیث بن زُهَیْر بن زُهَیْر بن علوى ضِیَاء الدَّین أَبُو الْعِزّ الْبَغْدَادِیّ محدث و لغت شناس حنبلی مذهب است که در سال 583 هجری از دنیا رفت.
صاحب کتاب « شرح المثلثات لقطرب فِی اللُّغَة» و «فضائل یزید» و «انتصار» می باشد.
وَقَدْ أَلّفَ (جُزْءاً) فِی فَضَائِل یَزِیْد، أَتَى فِیْهِ بعَجَائِب وَأَوَابد، لَوْ لَمْ یُؤَلّفه لَکَانَ خَیراً ، وَعَمِلَهُ ردّاً عَلَى ابْنِ الجَوْزِیّ، وَوَقَعَ بَیْنهُمَا عدَاوَة.
الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى748 هـ)، سیر أعلام النبلاء، ج21،صص 159 - 161، تحقیق: شعیب الأرنؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ .
و او (عبد المغیث حنبلی) جزئی در فضائل یزید تالیف کرد و در آن روایات عجیب و غریب آورد و اگر آن را تالیف نمی کرد بهتر بود و او این کار را در بر ابن الجوزی انجام داد و بین آن ها دشمنی رخ داد.
3 - (أَبُو الْعِزّ الْحَنْبَلِیّ) : عبد المغیث بن زُهَیْر بن عبد الله بن زُهَیْر أَبُو الْعِزّ الْحَرْبِیّ الْحَنْبَلِیّ ولد سنة خمس مایة وَتُوفِّی رَحمَه الله سنة ثَلَاث وَثَمَانِینَ وَخمْس مایة سمع الحَدِیث وصنف کتابا فِی فضل یزِید بن مُعَاوِیَة ورد على الشَّیْخ جمال الدّین ابْن الْجَوْزِیّ فِی کتاب سَمَّاهُ الرَّد على المتعصب العنید الْمَانِع من ذمّ یزِید.
الصفدی، صلاح الدین خلیل بن أیبک (متوفاى764هـ)، الوافی بالوفیات،ج19،ص 102، تحقیق أحمد الأرناؤوط وترکی مصطفى، ناشر: دار إحیاء التراث - بیروت - 1420هـ- 2000م.
3 - (أَبُو الْعِزّ الْحَنْبَلِیّ) : عبد المغیث بن زُهَیْر بن عبد الله بن زُهَیْر أَبُو الْعِزّ الْحَرْبِیّ الْحَنْبَلِیّ در سال 500 هجری متولد شد و در سال 583 هجری از دنیا رفت و حدیث شنید و کتابی در فضیلت یزید بن معاویه نوشت و شیخ جمال الدین بن الجوزی در کتابی که آن را «الرد علی المتعصب العنید المانع من ذم یزید» نام گذاری کرد بر او ردیه زد.
وَلَهُ مُصَنَّفٌ فِی فَضْلِ یَزِیدَ بْنِ مُعَاوِیَةَ، أَتَى فِیهِ بِغَرَائِبَ وَعَجَائِبَ، وَقَدْ رَدَّ عَلَیْهِ أَبُو الْفَرَجِ بْنُ الْجَوْزِیِّ فِی هَذَا الْکِتَابِ، فَأَجَادَ وَأَصَابَ .....
ابن کثیر الدمشقی، ابوالفداء إسماعیل بن عمر القرشی (المتوفى 774هـ)، البدایة والنهایة، ج16، ص 597 و 598، تحقیق: عبد الله بن عبد المحسن الترکی، الناشر: دار هجر للطباعة والنشر والتوزیع والإعلان، سنة النشر: 1424هـ / 2003م.
و او (عبد المغیث حنبلی) کتابی در فضیلت یزید بن معاویه دارد که در آن مسائل عجیب و غریبی آورده است و ابو الفرج بن الجوزی بر او ردیه زده است و خیلی خوب و درست این کار را انجام داده است .....
الحَرْبی
(500 - 583 هـ = 1106 - 1187 م)
عبد المغیث بن زهیر بن علویّ الحربی: محدّث. من أهل بغداد. من صلحاء الحنابلة. له مصنف فی " فضل یزید بن معاویة " قال ابن کثیر: أتى فیه بالغرائب والعجائب وردّ علیه ابن الجوزی.
اکنون به بیان قول چند تن از علمای اهل سنت که به این مساله اشاره کرده اند می پردازیم.
وَفِیهَا، فِی الْمُحَرَّمِ، تُوُفِّیَ عَبْدُ الْمُغِیثِ بْنُ زُهَیْرٍ الْحَرْبِیُّ بِبَغْدَادَ وَکَانَ مِنْ أَعْیَانِ الْحَنَابِلَةِ، قَدْ سَمِعَ الْحَدِیثَ الْکَثِیرَ، وَصَنَّفَ کِتَابًا فِی فَضَائِلِ یَزِیدَ بْنِ مُعَاوِیَةَ أَتَى فِیهِ بِالْعَجَائِبِ، وَقَدْ رَدَّ عَلَیْهِ أَبُو الْفَرَجِ بْنُ الْجَوْزِیِّ، وَکَانَ بَیْنَهُمَا عَدَاوَةٌ.
وَفِیهَا، فِی الْمُحَرَّمِ، تُوُفِّیَ عَبْدُ الْمُغِیثِ بْنُ زُهَیْرٍ الْحَرْبِیُّ بِبَغْدَادَ وَکَانَ مِنْ أَعْیَانِ الْحَنَابِلَةِ، قَدْ سَمِعَ الْحَدِیثَ الْکَثِیرَ، وَصَنَّفَ کِتَابًا فِی فَضَائِلِ یَزِیدَ بْنِ مُعَاوِیَةَ أَتَى فِیهِ بِالْعَجَائِبِ، وَقَدْ رَدَّ عَلَیْهِ أَبُو الْفَرَجِ بْنُ الْجَوْزِیِّ، وَکَانَ بَیْنَهُمَا عَدَاوَةٌ.
همچنین ابو الفداء از مورخین می نویسد :
کان الحسن قد أوصى أن یدفن عند جده رسول الله صلى الله علیه وسلم، فلما توفی أرادوا ذلک، وکان على المدینة مروان بن الحکم من قبل معاویة، فمنع م
