ابوبکر و دستور به قتل حضرت علی علیه السلام
سمعانی در انساب خودش از قول رواجنی که از اساتید بخاری می باشد، چنین می نویسد:
و روى عنه حدیث أبی بکر رضی الله عنه أنه قال لا یفعل خالد ما أمر به سألت الشریف عمر بن إبراهیم الحسینی بالکوفة عن معنى هذا الأثر فقال کان أمر خالد بن الولید أن یقتل علیا ثم ندم بعد ذلک فنهى عن ذلک.
ذهبی از علمای بزرگ اهل سنت در شرح حال امام جواد می نویسد:
کان محمّد یلقّب بالجواد و بالقانع والمرتضی، و کان من سروات آل بیت النبی صلی الله علیه و آله وسلم ... و کان أحد الموصوفین بالسّخاء فلذلک لقّب الجواد
امام جواد از بزرگان اهل بیت و یکی از افرادی بود که به سخاوت مشهور و به همین جهت به جواد ملقب شد.
تاریخ الاسلام ص385
علی بن الحسین مسعودی، یکی از بزرگان شافعی مذهب در کتاب معتبر مروج الذهب تصریح به ولادت حضرت مهدی علیه السلام کرده است:
الإمام الثانی عشر
وفی سنة ستین ومائتین قبض أبو محمد الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب علیهم السلام فی خلافة المعتمد، وهو ابن تسع وعشرین سنة، وهو أبو المهدی المنتظر، والإِمام الثانی عشر عند القطِعیة من الإِمامیة،
پس از آنکه کودتای بیعت با ابوبکر رخ داد، بنی هاشم و جمعی از صحابه مخالفت کردند چنان چه ابی الفداء می نویسد:
خلاجماعة من بنی هاشم والزبیر وعتبة بن أبی لهب وخالد بن سعید ابن العاص والمقداد بن عمرو وسلمان الفارسی وأبی ذر وعمار بن یاسر والبر بن عازب وأبی بن کعب ومالوا مع علی بن أبی طالب.
آوازه خوانی زنان نزد پیامبر
بخاری در صحیح خود نقل میکند:
حدثنا أَحْمَدُ قال حدثنا ابن وَهْبٍ قال أخبرنا عَمْرٌو أَنَّ مُحَمَّدَ بن عبد الرحمن الْأَسَدِی حدثه عن عُرْوَةَ عن عَائِشَةَ قالت دخل عَلَی رسول اللَّهِ صلی الله علیه وسلم وَعِنْدِی جَارِیتَانِ تُغَنِّیانِ بِغِنَاءِ بُعَاثَ فَاضْطَجَعَ على الْفِرَاشِ وَحَوَّلَ وَجْهَهُ وَدَخَلَ أبو بَکْرٍ فَانْتَهَرَنِی وقال مِزْمَارَةُ الشَّیطَانِ عِنْدَ النبی| فَأَقْبَلَ علیه رسول اللَّهِ صلی الله علیه وسلم فقال دَعْهُمَا فلما غَفَلَ غَمَزْتُهُمَا فَخَرَجَتَا..
.
یوسف بن اسماعیل نبهانی از علمای اهل سنت پیرامون آن حضرت می نویسد:
موسی الکاظم أحد أعیان اکابر الائمة من ساداتنا آل البیت الکرام هداة الاسلام رضی الله عنهم أجمعین ونفعنا ببرکاتهم و أماتنا علی حبهم وحب جدهم الأعظم صلی الله علیه وسلم
.
زمانی که ابوبکر به خلافت رسید، منبر رفته و چنین گفت:
أما بعد أیها الناس فانی قد ولیت علیکم ولست بخیرکم ... وهذا إسناد صحیح.
عایشه از قول پدرش ابوبکر چنین نقل می کند:
قالت عائشة جمع أبی الحدیث عن رسول الله صلى الله علیه وسلم وکانت خمسمائة حدیث فبات لیلته یتقلب کثیرا قالت فغمنی فقلت أتتقلب لشکوى أو لشیء بلغک فلما أصبح قال أی بنیة هلمی الأحادیث التی عندک فجئته بها فدعا بنار فحرقها...
عایشه می‌گوید: پدرم احادیثی از پیامبر صلی الله علیه و آله را جمع کرده بود که به پانصد حدیث رسیده بود تا این که شبی در بستر خود شانه به شانه می شد [خوابش نمی‌برد] عایشه می‌گوید من از این موضوع ناراحت شده و گفتم آیا موضوعی باعث رنجش خاطرت شده و یا خبری به شما رسیده است؟ صبح پدرم مرا صدا زد و گفت: دخترم! بشتاب و احادیثی را که نزدت گذارده‌ام بیاور. من هم آوردم و او هم آتشی طلب کرد و آنها را سوزاند.
تذکرة الحفاظ، ج 1، ص 5.
سؤال از اهل سنت:
1ـ چرا ابوبکر احادیث پیامبر صلی الله علیه وآله را سوزاند؟
2ـ مگر خداوند در آیه هفتم سوره حشر دستور نداده است که هر چه رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود باید پیروی شود و هر چه نهی کرد باید رها نمود، آیا عمل ابوبکر مخالفت علنی با قرآن و پیامبر صلی الله علیه وآله نیست؟
3ـ پیامبر صلی الله علیه وآله چه مطالبی را در آن احادیث بیان کرده بودند که ابوبکر به سرعت آنها را از بین برد؟
عبدالله بن اسعد یافعی از علمای قرن هشتم هجری در بیانی شیوا راجع به امام ششم می‌نویسد:
سلالة النبوّة، و معدن الفتوة، ابوعبدالله جعفر الصادق ابن ابی جعفر محمد الباقر ابن زین‌العابدین علی بن الحسین الهاشمی العلوی، فهو علویّ الاب، بکریّ الامّ، ولد سنة ثمانین فی المدینة، و فیها توفی، و دفن بالبقیع فی قبر فیه ابوه محمد الباقر، و جده زین‌العابدین، و عمّ جده الحسن بن علی(ع) اکرم بذلک، و ماجمع من الاشراف الکرام، اولی المناقب. و إنما لُقّب بالصادق لصدقه فی مقالته، و له کلام نفیس فی علوم التوحید و غیرها، و قد الّف تلمیذه جابر بن حیان الصوفی کتاباً یشتمل علی الف ورقة یتضمن رسائله، و هی خمسمأة رسالة.
فرزند پیامبر، معدن جوان‌مردی، ابوعبدالله جعفر صادق، فرزند محمد باقر، در سال 80 در مدینه به دنیا آمد و در همان‌جا از دنیا رفت و در قبرستان بقیع در کنار پدرش محمد باقر، پدر بزرگش زین‌العابدین و عموی پدر بزرگش، حسن بن علی(علیهم السلام)، و بزرگان دیگر به خاک سپرده شد. به خاطر راستی در گفتار ایشان را «صادق» لقب داده‌اند. سخنان ارزشمندی در علوم توحید و غیر توحید دارد. شاگرد او جابر بن حیّان کتابی را تألیف کرده است که هزار برگ دارد و رساله‌های حضرت صادق را که پانصد رساله می‌شود در آن گردآوری کرده است.
مراة الجنان ، ص238
مفتی حجاز و فقیه شافعی ابن حجر هیتمی چنین می نویسد:
أفضلهم و أکملهم جعفر الصادق و من ثم کان خلیفته (ای الباقر) و وصیه و نقل الناس عنه من العلوم ما سارت به الرکبان و انتشر صیته فی جمیع البلدان روی عنه الأئمة الأکابر .
او در صواعق می‌نویسد: «فاضل ترین و کامل تیرن فرزندان امام باقر علیهالسلام جعفر صادق است و لذا جانشین و وصی او بود مردم به اندازهای از وی نقل علوم کردند که در تمام نقاط دنیا منتشر شده و شهرتش سرتاسر جهان را فرا گرفت
الصواعق المحرقة، ص 177.
