تصریح ابن الجوزی و اعتقاد بخش قابل توجهی از علمای حنبلی به جسم بودن خداوند !
وی در بخشی از این کتاب با انتقاد از این بخش از علمای هم مذهبش می نویسد :
ولقد کسیتم هذا المذهب شینا قبیحا حتى صار لا یقال حنبلی إلا مجسم.
ابن الجوزی الحنبلی، جمال الدین ابوالفرج عبد الرحمن بن علی بن محمد (متوفاى 597 هـ)، دفع شبه التشبیه بأکف التنزیه، ص 102، تحقیق : حسن السقاف، الناشر : دار الإمام الرواس، الطبعة : الرابعة ، 1428 هـ - 2007 م.
زشتی و ننگی را بر این مذهب (مذهب حنبلی) پوشاندید تا جایی که به کسی حنبلی گفته نمی شود مگر آن که اهل تجسیم باشد.
این کلام ابن الجوزی حکایت از کثرت و موثر بودن علما حنبلیِ اهل تجسی» می باشد.
همچنین ابن الجوزی در جایی دیگر از همین کتاب اشعاری را در وصف این افراد نقل می کند که ما به چند بیت شاخص تر آن اشاره می کنیم :
ومالوا إلى التشبیه أخذا بصورة / لما نقلوه فی الصفات وهم غفل
وقالوا الذی قلناه مذهب أحمد / فمال إلى تصدیقهم من به جهل
فقد فضحوا ذاک الامام بجهلهم / ومذهبه التنزیه لکن هم اختلو
لعمری لقد أدرکت منهم مشایخا / وأکثر من أدرکتهم ما له عقل
وأکثر حساد لنا أهل مذهبی / فلو قدروا أفتوا بأن دمی حل
ابن الجوزی الحنبلی، جمال الدین ابوالفرج عبد الرحمن بن علی بن محمد (متوفاى 597 هـ)، دفع شبه التشبیه بأکف التنزیه، ص 276 و 277، تحقیق : حسن السقاف، الناشر : دار الإمام الرواس، الطبعة : الرابعة ، 1428 هـ - 2007 م.
آنان با اعتقاد به صورت داشتن خداوند و نقل خبر مربوط به آن در صفات خداوند (*) به تشبیه (تشبیه خداوند به مخلوقات) گرایش پیدا کردند در حالی که غافلند.
آن ها گفتند آن چه که ما می گوییم مذهب احمد بن حنبل است و افراد جاهل هم کلام آن ها را تایید کردند.
اینگونه احمد بن حنبل را بدنام کردند در حالی که مذهب احمد بن حنبل مبتنی بر تنزیه است اما آنان عقل و فهم را کنارگذاشته اند.
به جان خودم سوگند مشایخی از آنان را دیده ام و اکثر آن هایی که دیده ام عقل ندارند!
اکثر کسانی که به ما حسادت می کنند هم مذهبانم هستند و اگر می توانستند فتوا به حلال الدم بودنم می دادند.
