کلام مقدس اردبیلی پیرامون سقط حضرت محسن علیه السلام
مقدس اردبیلی از علمای شهیر شیعه در قرن دهم درباره مصائب حضرت فاطمه سلام الله علیها پس از حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله می نویسد:
و فاطمه (علیها السلام) که هنوز مقنعه ماتم پدر بر سر و جامه تعزیت در برداشت با چشمی خونبار و خاطری افکار بود به لوازم مصیبت قیام می نمود چون بی ادبی و بی حیائی آن جمع را دید، فریاد برآورد که یا ابتاه یا رسول الله واغوثاه وامصیبتاه و با آنکه ناله آن معصومه مظلومه ملائکه آسمان را در سوز و گداز داشت در دل آن سنگدلان اثر نکرده فایده بر جزع آن سیده مترتب نشد و عُمَر چون دانست که فاطمه (علیها السلام) مانع در بازکردن است او را به نوعی در میان دو دَر فشرد که آن معصومه آهی که غلغله در حَمَله عرش اندازد کشید و غشی او را طاری گشته اسقاط حمل او شد و آتش زدن دَر را با این عمل منافاتی نیست
و در بعضی روایات هست که در نیم سوخته شده بود که عُمَر لگدی بر آن در زده بشکست و آن در بر شکم حضرت فاطمه (علیها السلام) خورد و آن حضرت افتاد و غش کرد و جنین ساقط شد و چون عُمَر داخل خانه شد عداوت اهلبیت چنان در دلش طغیان نموده که آن عمل را سهل دانسته به اشاره قُنْفُذ ملعون که به سنت او عمل می کرد تازیانه بر دوش سیّده کونَیْن و معصومۀ خافَقْین زد که کتف مبارکش تا مدتی ورم کرده تا وقت وفات کتفش مجروح بود... و به هر تقدیر، جفاکاری خالد و قنفذ هم نتیجه ستمکاری عمر است
حدیقة الشیعة.ج1 ص44.ط انتشارات انصاریان
