آیا در صحیح بخاری روایتی درباره آزار و اذیت فاطمه وجود دارد؟
إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُّهِینًا
آنان که خدا و رسول را (به عصیان و مخالفت) آزار و اذیّت میکنند خدا آنها را در دنیا و آخرت لعن کرده و بر آنان عذابی با ذلّت و خواری مهیّا ساخته است
هیثیمی در "مجمع الزوائد" با سند معتبر می نویسد:
وَعَنْ عَلِیٍّ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ -: " «[لِفَاطِمَةَ - رَضِیَ اللَّهُ عَنْهَا -] إِنَّ اللَّهَ یَغْضَبُ لِغَضَبِکِ، وَیَرْضَى لِرِضَاکِ» ".رَوَاهُ الطَّبَرَانِیُّ، وَإِسْنَادُهُ حَسَنٌ
رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به حضرت زهرا(سلام الله علیها) فرمود: خدا به سبب غضب تو غضبناک و با رضایت تو راضى مى شود
مجمع الزوائد.ج9 ص203.ط دارالکتاب العربی
محمد بن اسماعیل بخاری در صحیحش می نویسد:
حَدَّثَنَا أَبُو الوَلِیدِ، حَدَّثَنَا ابْنُ عُیَیْنَةَ، عَنْ عَمْرِو بْنِ دِینَارٍ، عَنِ ابْنِ أَبِی مُلَیْکَةَ، عَنِ المِسْوَرِ بْنِ مَخْرَمَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: «فَاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنِّی، فَمَنْ أَغْضَبَهَا أَغْضَبَنِی
رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود: فاطمه(سلام الله علیها) پاره تن من است، هر کس او را بیازارد مرا آزرده
صحیح بخاری.ج3 ص25.ط المکتبة السلفیة
تا اینجا روشن شد که خشم و غضب حضرت زهرا سلام الله علیها موجب غضب خداوند متعال و رسول خدا صلی الله علیه و آله است و هر کس مورد خشم خداوند و پیامبر صلی الله علیه و آله باشد هم در دنیا و هم در آخرت ملعون است و بدون شک اهل جهنم خواهد بود
اما خشم حضرت زهرا سلام الله علیها بر ابوبکر در صحیح بخاری
فَوَجَدَتْ فَاطِمَةُ عَلَى أَبِی بَکْر فِی ذَلِکَ - قَالَ - فَهَجَرَتْهُ فَلَمْ تُکَلِّمْهُ حَتَّى تُوُفِّیَتْ
پس فاطمه (سلام الله علیها) بر ابو بکر غضب کرد و با او سخن نگفت تا این که وفات یافت
صحیح بخاری.ج3 ص142.ط المکتبة السلفیة
همچنین در جای دیگر چنین نقل کرده است:
فَغَضِبَتْ فَاطِمَةُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم فَهَجَرَتْ أَبَا بَکْر، فَلَمْ تَزَلْ مُهَاجِرَتَهُ حَتَّى تُوُفِّیَتْ
پس فاطمه دختر رسول خدا(صلی الله علیه و آله) بر ابوبکر خشم گرفت، و با ابو بکر قطع رابطه کرد تا این که وفات یافت
صحیح بخاری.ج2 ص386.ط المکتبة السلفیة
- ۹۶/۱۲/۱۳