اهانت کفر آمیز ابوبکر و عمر در خطبهٔ فدک به امیرالمومنین امام علی و حضرت زهراء أطهر علیهما السلام
اهانت کفر آمیز ابوبکر و عمر در خطبهٔ فدک به امیرالمومنین امام علی و حضرت زهراء أطهر علیهما السلام
ما در تفسیر سوره روم آیه ۳۸ در موضوع فدک، بیش از ۵۰۰ صفحه در تفسیر کبیر البصائر جلد ۳۰ در ابعاد مختلف قرآنی ، روایی ، اعتقادی ، علمی ، تاریخی ، فقهی ، سیاسی و اجتماعی و ... عمیقا بطور مشروح بحث کرده ایم که با مراجعه و مطالعهٔ دقیق بحث های : ۱- (النزول صفحه ۳۰-۳۱) ۲- (البیان : صفحه ۱۹۶) ۳- (تحقیق فی الأقوال : صفحه ۳۶۴) ۴- (التفسیر و التأویل : صفحه ۴۶۵) ۵- (روائی : صفحه ۵۳۷) ۶- خطبهٔ فدک در شانزده فصل و چهل عنوان در بخش معارف از صفحهٔ (۶۸۰-الی-۱۱۰۵) کمترین تردیدی برای هیچ مسلمان حلال زاده و محقق اندیشمند در کفر ابوبکر و عمربن الخطاب باقی نمی ماند .
مخصوصا به صفحهٔ (۷۴۲-۷۴۶) که عمربن الخطاب نامهٔ فدک را با اهانت از دست صدیقه طاهره فاطمه زهراء سلام الله علیها گرفته ، و آن را پاره نمود ، و حضرت فاطمه علیها السلام او را نفرین کرد که خداوند قهار شکمت را پاره کند که با دست توانای ابولؤلؤ رضوان الله تعالی علیه پاره گردیده است .
و به صفحهٔ (۹۴۴-۹۴۹) تحت عنوان (اهانت ابی بکر و کفرش) که ابن ابی الحدید معتزلی در (شرح نهج البلاغه جلد ۱۶ صفحه ۲۱۴-۲۱۵) در شرح نامهٔ حضرت امیرالمؤمنان امام علی علیه السلام به عثمان بن حنیف انصاری _ رقم نامه ۴۵) نقل می کند که : «فلما سمع أبو بکر خطبتها شق علیه مقالتها فصعد المنبر وقال : أیها الناس، ما هذه الرعة إلى کل قالة! أین کانت هذه الأمانی فی عهد رسول الله صلى الله علیه وسلم ألا من سمع فلیقل، ومن شهد فلیتکلم، إنما هو ثعالة شهیده ذنبه، مرب لکل فتنة، هو الذی یقول: کروها جذعة بعد ما هرمت، یستعینون بالضعفة ویستنصرون بالنساء، کأم طحال أحب أهلها إلیها البغی...» یعنی: وقتی ابوبکر بن ابی قحافه ، خطبهٔ فاطمه زهراء سلام الله علیها در موضوع فدک را شنید ، گفته های فاطمه زهرا سلام الله علیها بر ابی بکر ، گران ، سخت و سنگین آمد و بر منبر رفت و گفت: «این حرفهای نامربوط چیست که فاطمه می گوید ، ادّعای فاطمه ، فدک را و علی را به عنوان شاهد معرفی کردن،همانند ادّعای روباه است که دمش را گواهش قرار می دهد ، فاطمه در ادّعایش بر فدک ، شوهرش علی را شاهد می گیرد در حالی که علی ، آدم همیشه فتنه گر است ، علی کسی است که می گوید : شتر (خلافت) پس از آنکه پا گرفته (پیر شده) است را به حال اولش (زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله) برگردانید ، علی و آل رسول ، همواره در کارهایشان از صاحبان عقل ضعیف و زنها یاری می طلبند ، علی همانند زن زانیهٔ زمان جاهلیت است که جز عمل زشت از او سر نزند...»
