برخی از صحابه و تابعین ناصبی بودند
بحث دشمنی و عداوت با اهل بیت علیهم السلام، علی الخصوص وجود مقدس امیرمؤمنان، حضرت علی بن ابی طالب صلوات الله و سلامه علیه نکته بسیار مهمی است که نباید از آن غفلت شود و از طرفی می بینیم که به اعتراف جمع کثیری از علمای اهل سنت، برخی از صحابه و بسیاری از تابعین و مردم شام ناصبی و از دشمنان اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین بوده اند.
برای مثال ذهبی ازا ستوانه های علمی اهل سنت پیرامون این موضوع چنین می نویسد:
معاویه مردم زیادی را بر جای گذاشت که او را دوست داشته و در مورد او غلو می کردند و او را برتری می دادند که یا به خاطر کرم او بود و یا به خاطر بردباری او و یا به خاطر بخشش های معاویه بود و یا به این جهت بود که در شام متولد و بر اساس محبت او تربیت یافته بودند و در بین این جمعیت، گروه کمی از صحابه و جمعیت زیادی از تابعین و اهل فضل بودند که همراه او با اهل عراق جنگیده و بر روش نصب پرورش یافته بودند. از هوای نفس به خدا پناه می بریم.
سیر اعلام النبلاء، ج 3 ص 128
از این اعتراف ذهبی، به خوبی روشن شد که برخی از صحابه و بسیاری از تابعین ناصبی یعنی دشمن حضرت علی علیه السلام بودند.
از طرفی برخی از علمای اهل سنت با اسانید صحیح تصریح کرده اند که معاویه علاوه بر اینکه در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله لعن شده بود، غیر مسلمان از دنیار رفته است و نتیجه این مطالب چنین است که برخی از صحابه به خاطر دشمنی با امیرالمؤمنین سلام الله علیه، یک فردی که در کلام رسول خدا لعن شده و بی دین از دنیا رفته است را دوست می داشتند و این عمل صحابه و تابعین مصداق آیه 11 سوره حج است که خداوند فرمود:
«بعضى از مردم خدا را تنها با زبان مىپرستند (و ایمان قلبیشان بسیار ضعیف است)؛ همین که (دنیا به آنها رو کند و نفع و) خیرى به آنان برسد، حالت اطمینان پیدا مىکنند؛ اما اگر مصیبتى براى امتحان به آنها برسد، دگرگون مىشوند (و به کفر رومىآورند)! (به این ترتیب) هم دنیا را از دست دادهاند، و هم آخرت را؛ و این همان خسران و زیان آشکار است».
