شعیب الأرناؤوط المبتدع الأشعری الزندیق ... وهکذا یشفی شعیب الأشعری الزندیق غله وحقده على کتب السنة ... تعلیقات شعیب الأرناؤوط البدعیة فی تحریفه لصفات الله تعالى ...
برائت در کلام امام خمینی
عضویت
طبقه بندی موضوعی
-
اهل بیت
(۶۹)-
امام صادق
(۸)
-
-
وهابیت
(۳۴) -
اهل سنت
(۶۴)-
ابوحنیفه
(۱)
-
-
خلافت
(۶) -
تبرک و توسل
(۱۰) -
خلفا
(۲۳) -
سقیفه
(۳) -
معاویه
(۷) -
تشیع
(۲۵) -
حضرت امیرالمومنین(علیه السلام)
(۱۹) -
صحابه
(۸) -
پیامبر اکرم (ص)
(۹) -
امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف
(۱۰) -
نساء پیامبر
(۷)
آخرین مطالب
این ظن [از جانب ابو عبد الرحمن سلمی] است و خوب نیست و صحیح نیست.
پوشیده نماند که چنین سخنی در برابر مقام علی سوء ادب و حق ناشناسی مطلق است، چه وی به جز یاغیان، خون کسی دیگر را نریخته است ...
نور احراری، عبد العلی، ترجمه ی فارسی صحیح بخاری،ج3، ص 490، ناشر : شیخ الاسلام احمد جام، نوبت چاپ : چهارم، 1391 ش.
جایگاه ابو عبد الرحمن سلمی در نزد مخالفین شیعه :
أَبُو عَبْدِ الرَّحْمَنِ السُّلَمِیُّ عَبْدُ اللهِ بنُ حَبِیْبٍ : مُقْرِئُ الکُوْفَةِ، الإِمَامُ، العَلَمُ، عَبْدُ اللهِ بنُ حَبِیْبِ بنِ رُبَیِّعَةَ الکُوْفِیُّ. مِنْ أَوْلاَدِ الصَّحَابَةِ، مَوْلِدُهُ فِی حَیَاةِ النَّبِیِّ -صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ-.
ابو عبد الرحمن سُلَمی از فرزندان صحابه، تابعی و از محدثین و علمای مخالفین شیعه می باشد که حتی بخاری و مسلم نیز از او روایت نقل کرده اند.
وی در صحیح بخاری سخنی گفته است که نشان دهنده ی عناد و دشمنیش نسبت به امیر المؤمنین علیه السلام می باشد.
حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَوْشَبٍ الطَّائِفِیُّ، حَدَّثَنَا هُشَیْمٌ، أَخْبَرَنَا حُصَیْنٌ، عَنْ سَعْدِ بْنِ عُبَیْدَةَ، عَنْ أَبِی عَبْدِ الرَّحْمَنِ، - وَکَانَ عُثْمَانِیًّا فَقَالَ لِابْنِ عَطِیَّةَ: وَکَانَ عَلَوِیًّا - إِنِّی لَأَعْلَمُ مَا الَّذِی جَرَّأَ صَاحِبَکَ عَلَى الدِّمَاءِ ...
البخاری الجعفی، محمد بن إسماعیل أبو عبدالله (المتوفى 256هـ)، الجامع الصحیح المختصر، ج2، ص 633، ح 3081، تحقیق : شعیب الأرنؤوط - عادل مرشد، الناشر : دار الرسالة العالمیة، الطبعة : الأولى، 1432 هـ - 2011 م.
جالب آن که محقق سَلَفی «محمد محیی الدین الاصفر» در بخشی از تعلیقات خود بر کتاب «تاویل مختلف الحدیث» می نویسد :
کَانَ أَبُو حنفیة بالْمقَام الأوفى من الْعلم وَالصَّلَاح، وَیَقُول بِالرَّأْیِ وَکَانَ جَعْفَر بن مُحَمَّد -وَهُوَ جَعْفَر الصَّادِق- ینهاه عَن ذَلِک. وَلم یرجع أَبُو حنیفَة عَن الرآی.
الدینوری، ابومحمد عبد الله بن مسلم ابن قتیبة (متوفاى276هـ)، تأویل مختلف الحدیث، ص 102،تحقیق : محمد محیی الدین الأصفر، ناشر: المکتب الاسلامی - مؤسسة الإشراق، الطبعة: الطبعة الثانیة- مزیده ومنقحة 1419هـ - 1999م.
ابوحنیفه در جایگاهی والا از جهت علم و شایستگی قرار داشت و قائل به رای بود و جعفر بن محمد - و او همان جعفر صادق است - وی را از قول به رای نهی می کرد و ابو حنیفه از این دیدگاه خود برنگشت.
أَخْبَرَنَا الْفَضْلُ بْنُ دُکَیْنٍ أَبُو نُعَیْمٍ، أَخْبَرَنَا فِطْرُ بْنُ خَلِیفَةَ قَالَ: حَدَّثَنِی أَبُو الطُّفَیْلِ قَالَ: " دَعَا عَلِیٌّ النَّاسَ إِلَى الْبَیْعَةِ، فَجَاءَ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ مُلْجَمٍ الْمُرَادِیُّ فَرَدَّهُ مَرَّتَیْنِ، ثُمَّ أَتَاهُ فَقَالَ: «مَا یَحْبِسُ أَشْقَاهَا، لَتُخَضَّبَنَّ أَوْ لَتُصْبَغَنَّ هَذِهِ مِنْ هَذَا» ، یَعْنِی لِحْیَتَهُ مِنْ رَأْسِهِ، ثُمَّ تَمَثَّلَ بِهَذَیْنِ الْبَیْتَیْنِ:
اشْدُدْ حَیَازِیمَکَ لِلْمَوْتِ ... فَإِنَّ الْمَوْتَ آتِیَکَ
وَلَا تَجْزَعْ مِنَ الْقَتْلِ ... إِذَا حَلَّ بِوَادِیکَ
البصری الزهری، محمد بن سعد بن منیع أبو عبدالله (المتوفى230 هـ)، الطبقات الکبرى ،ج3، ص 33، المحقق: إحسان عباس، دار النشر : دار صادر - بیروت ، الطبعة: الأولى، 1968 م.
القرشی البغدادی، أبو بکر عبد الله بن محمد بن عبید ابن أبی الدنیا (المتوفى281هـ)، مقتل أمیر المؤمنین علی بن أبی طالب علیه السلام،ص 43 و 44،ح 36، المحقق: إبراهیم صالح، الناشر: دار البشائر - دمشق، الطبعة: الأولى 1422هـ - 2001 م.
ابن دیزیل، إبراهیم بن الحسین بن علی الهمدانی (المتوفى 281 هـ)، الجزء فیه حدیث الحافظ ابن دیزیل،ص 52، ح 13، المحقق: عبد الله بن محمد عبد الرحیم البخاری، الناشر: مکتبة الغرباء الأثریة - المدینة النبویة، الطبعة: الأولى، 1413 هـ . [تعلیق المحقق : إسناده صحیح]
ابن قتیبه ی دینوری - عام سرشناس مخالفین شیعه - در بخشی که آن را به ابو حنیفه - که از دید او و بسیاری از علمای مخالفین، از ائمه ی اهل رای می باشد - اختصاص داده روایتی با سند معتبر نقل می کند که از این قرار است :
حَدَّثَنِی الرِّیَاشِیُّ قَالَ: نَا الْأَصْمَعِیُّ، عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبِی زَائِدَةَ، قَالَ: قِیلَ لِلشَّعْبِیِّ: إِنَّ هَذَا لَا یَجِیءُ فِی الْقِیَاسِ، فَقَالَ: أَیْرٌ فِی الْقِیَاسِ.
الدینوری، ابومحمد عبد الله بن مسلم ابن قتیبة (المتوفى 276هـ)، تأویل مختلف الحدیث، ص 58، تحقیق: محمد زهری النجار، الناشر: مکتبة الکلیات الأزهریة.
محمد محیی الدین الاصفر،محقق سَلَفی کتاب تاویل الحدیث اثر ابن قتیبه، در مقدمه ی تحقیقش می نویسد :
وَالْکتاب الَّذِی بَین أَیْدِینَا "تَأْوِیل مُخْتَلف الحَدِیث" ینتصر فِیهِ ابْن قُتَیْبَة -وَهُوَ من أَعْلَام مدرسة الحَدِیث- لمدرسة أهل الحَدِیث، وَیدْفَع حجج الْمدَارِس الْمُخَالفَة إِلَى دَرَجَة قد یُبَالغ فِیهَا بِنَقْد وتجریح أعلامها، لَا سِیمَا فِی تنَاوله لأئمة أهل الرَّأْی حَتَّى اتهمَ أَبَا حنیفَة -بِمَا سَوف یرد فِی الْکتاب- من اتِّبَاع للأهواء وسفه فِی الْأَحْکَام، وَهَذَا بِلَا شکّ تطرف غیر مَقْبُول، بل هُوَ التعصب الَّذِی یحمل الْإِنْسَان على الغلو فِی نقد الْخُصُوم.
در مصنف ابن ابی شیبة و شرح معانی الآثار طحاوی روایتی با سند معتبر آمده که از این قرار است:
حَدَّثَنَا وَکِیعٌ، عَنْ سُفْیَانَ، عَنْ أَبِی حَمْزَةَ، عَنْ إِبْرَاهِیمَ، قَالَ: «لَوْ لَمْ یَکُنْ مَعِی إِلَّا سُورَةٌ أَوْ سُورَتَانِ لَأَنْ أُرَدِّدَهُمَا، أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أَقُومَ خَلْفَ الْإِمَامِ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ».
إبن أبی شیبة الکوفی، ابوبکر عبد الله بن محمد (متوفاى235 هـ)، المصنف فی الأحادیث والآثار،ج3، ص 360،ح 7799، تحقیق: أبو محمد أسامة بن إبراهیم، الناشر : الفاروق الحدیثة، الطبعة : الأولى، 1429 هـ - 2008 م.
حَدَّثَنَا وَکِیعٌ، عَنْ سُفْیَانَ، عَنْ أَبِی حَمْزَةَ، عَنْ إِبْرَاهِیمَ، قَالَ: «لَوْ لَمْ یَکُنْ مَعِی إِلَّا سُورَةٌ أَوْ سُورَتَانِ لَأَنْ أُرَدِّدَهُمَا، أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أَقُومَ خَلْفَ الْإِمَامِ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ».
الطحاوی الحنفی، ابوجعفر أحمد بن محمد بن سلامة (متوفاى321هـ) ، شرح معانی الآثار ، ج1، ص 151، ح 2062، تحقیق : محمد زهری النجار ، ناشر : دار الکتب العلمیة - بیروت ، الطبعة : الأولى ، 1399م.
ابراهیم نخعی می گوید : اگر من فقط دو سوره از قرآن را بلد بودم که تکرار کنم برایم دوست داشتنی تر از آن بود که در ماه رمضان پشت سر امام جماعت بایستم و نماز تراویح بخوانم.
در روایتی با سند معتبر در شرح معانی الآثار طحاوی آمده است :
حَدَّثَنَا یُونُسُ , قَالَ: ثنا أَنَسٌ , عَنْ عُبَیْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ , قَالَ: «رَأَیْتُ الْقَاسِمَ , وَسَالِمًا , وَنَافِعًا یَنْصَرِفُونَ مِنَ الْمَسْجِدِ فِی رَمَضَانَ , وَلَا یَقُومُونَ مَعَ النَّاسِ».
الطحاوی الحنفی، ابوجعفر أحمد بن محمد بن سلامة (متوفاى321هـ) ، شرح معانی الآثار ،ج1، ص 352، ح 2068، تحقیق : محمد زهری النجار ، ناشر : دار الکتب العلمیة - بیروت ، الطبعة : الأولى ، 1399م.
عبید الله بن عمر می گوید : قاسم (قاسم بن محمد بن ابی کر - از فقهای سبعه) و سالم (سالم بن عبد الله بن عمر - از فقهای سبعه) و نافع (نافع مولی ابن عمر - از ائمه ی تابعین) را دید م که در ماه رمضان مسجد را ترک کرده و با مردم به نماز (نماز تراویح) نمی ایستند.