با مراجعه به منابع مهم اسلامی، در میابیم که عایشه رابطه خوبی با خاندان نبوت نداشته و تا می توانسته است دسمنی و کینه خود را ابزار می کرده است و جالب است بدانید که او نه تنها در مورد خاندان رسالت، بلکه در اصل نبوت و پیغمبری رسول خدا صلی الله علیه و آله نیز شک داشته چنان چه علمای اهل سنت به نحو مفصل به آن پرداخته اند و این افتخار عایشه که حاکی از عدم ایمان اوست را بیان کرده اند
ابن الجوزی از عطاء بن ابی رباح از علمای اهل سنت درباره امام باقر چنین می نویسد:
مَارَاَیْتُ الْعُلَمَاءَ. عِنْدَ اَحَدٍ اَصْغَرُ عِلْماً مِنْهُم عِنْدَ اَبِی جَعْفَرٍ لَقَدْ رَاَیْتُ الْحِکَمَ بْنَ عُتَیْبَةِ عِنْدَهُ کَانَّهُ مُتَعَلَّمُ...
زرکلی از علمای اهل سنت می نویسد:
الماقب بالجواد : تاسع الائمه الثانی عشر عند الامامیه . کان رفیع القدر کاسلافه ، ذکیا ، طلق اللسان ، قوی البدهه
او (امام جواد) مانند نیاکان خود منزلتی بزرگ داشت ، تیزهوش
و زبانش فصیح بود و بی درنگ به سوالات پاسخ میداد
الاعلام ، ج6، ص 272
یوسف بن اسماعیل نبهانی از علمای اهل سنت پیرامون آن حضرت می نویسد:
موسی الکاظم أحد أعیان اکابر الائمة من ساداتنا آل البیت الکرام هداة الاسلام رضی الله عنهم أجمعین ونفعنا ببرکاتهم و أماتنا علی حبهم وحب جدهم الأعظم صلی الله علیه وسلم
.
احمد بن یوسف قرمانی می نویسد:
هو الامام الکبیر القدر، الأوحد، الحجة، الساهر لیله قائما، القاطع نهاره صائما، المسمی لفرط حلمه وتجاوزه عن المعتدین کاظما. هوالمعروف عند أهل العراق بباب الحوائج، لأنه ما خاب المتوسل به فی قضاء حجاة قط
.
